Rozdział 244

Kiedy nasze trzecie spotkanie dobiegło końca, mieliśmy trochę czasu do zabicia przed kolacją, a potem bal, o którym, jak się wydawało, rozmawiały tylko kobiety. Luna Anne się nie myliła, kobiety są tu tylko po to, by paradować z nimi jak z nagrodami do wyboru. Nie wyobrażam sobie, żebym chciała być z kimkolwiek innym niż partnerem danym mi przez Boginię, bez względu na ich rangę. Ale nie dorastałam też tak jak reszta tych dziewczyn, więc nie mogę jeszcze oceniać. Bez względu na to, jak bardzo bym chciała, biorąc pod uwagę spojrzenia, jakie mi rzucają.

Postanowiłam przejść się po korytarzach, do których nikt inny nie miał wstępu na górze, tylko po to, by posłuchać ciszy po wszystkich rozmowach i hałasie. Idę powoli, nie zwracając zbytniej uwagi, wiem, że gdzieś poza zasięgiem wzroku podąża za mną strażnik, upewni się, że wrócę tam, gdzie powinnam być na czas. Wszystkie obrazy i witraże w zamku są fascynujące. Przedstawiają one czasy i miejsca z naszej historii, o których na pewno czytałem, ale nie ma nic, co wskazywałoby, co one oznaczają, więc będę musiał poprosić Lunę Anne, żeby któregoś dnia oprowadziła mnie po nich w rzeczywistości.

Kiedy podziwiam obraz jednego z Alfy Królów i jego rodziny, słyszę bójkę niedaleko mnie. Jest tu kilka małych zakamarków i wnęk, w których można się ukryć. Jestem pewien, że to celowe, aby szybko uciec. Nie zdziwiłbym się, gdyby były tam też tajne przejścia.