บทที่ 7 คำสาปที่ไม่อาจทำลายได้

ชิลาห์ยังคงสั่นอยู่บนพื้นขณะที่เธอมองดูหมาป่าสีขาววิ่งหนีไป มันหนีไปแล้ว..! ไม่ทำให้เธอเจ็บเลย! โอ้ เธอกลัวมาก

หัวใจของเธอยังคงเต้นแรงและเหงื่อไหลหยดลงมาตามหน้าผาก เธอได้ยินเสียงหอนของมันแม้ในขณะที่มันวิ่งหนี เธอหวาดกลัวจนไม่กล้าขยับตัวเลย

“ไม่เป็นไรนะ ชิลาห์ ไม่เป็นไรนะ” เธอพยายามปลอบใจตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่มันก็ไม่เป็นผล