Κεφάλαιο 9

«Δεν είμαι σύντροφός σου!» Απλώς τον κοίταξα κατάματα, ακούστηκαν αναθυμιάσεις από τους μαθητές που παρακολουθούσαν για άλλη μια φορά, ενώ ο βασιλιάς απλά αναστέναξε, πριν γίνει οτιδήποτε άλλο, το χέρι του σηκώθηκε τόσο αδιάφορα που ήταν σχεδόν απόκοσμο και με χαστούκισε δυνατά στο μάγουλο. Το κεφάλι μου μαστίγωσε στο πλάι από τη δύναμη και το δικό μου χέρι ήρθε να το κουκουλώσει καθώς τα μάτια μου άνοιξαν διάπλατα και τον κοίταξα σοκαρισμένος.

"Θα μάθεις σύντομα, έλα τώρα!" Άπλωσε το χέρι του για να το πάρω σαν να μην είχε κάνει τίποτα λάθος, αλλά απλά τον κοίταξα κατάματα, δεν υπήρχε περίπτωση στην κόλαση να πήγαινα πρόθυμα μαζί του.

Απογοητευμένος από τα ιόντα της πράξης μου γρύλισε πιάνοντας τους γυμνούς μου πήχεις και με τράβηξε στα πόδια μου, όταν τσακίστηκα από τον πόνο που μου έφεραν τα δάχτυλά του, τα μάτια του σκλήρυναν. Πήρε το χέρι μου με το ζόρι και το κοίταξε. Εκεί ήταν, οι θεραπευτικές λέξεις που θα μείνουν για πάντα στο δέρμα μου. Οι λέξεις από μόνες τους ήταν ψώρα και τραχιές τώρα, και μια μεγάλη βαθύ μωβ απόχρωση βρισκόταν γύρω τους, που διακοσμούσε τις λέξεις σαν γραφή με φυσαλίδες, ήταν επουλωτικό, αλλά μετά την τελευταία εβδομάδα θα έλεγα ότι φαινόταν πιο άσχημο από ό,τι όταν έγινε για πρώτη φορά.