Κεφάλαιο 8

Dylan POV.

Έκανα ένα μικρό βήμα προς τα πίσω προκαλώντας ένα μικρό γρύλισμα από το στήθος των βασιλιάδων. Έκανα άλλο ένα βήμα πίσω και σταμάτησε να κοιτάζει τη φόρμα μου. Τα μάτια του σηκώθηκαν πάνω-κάτω στο σώμα μου και προσγειώθηκαν στα γυμνά μου χέρια, συνοφρυώθηκε τη στολή μου και μετά γύρισε στον διευθυντή μας για να πει κάτι. Δεν άκουσα τι είπε, αλλά χρησιμοποίησα την απόσπαση της προσοχής του ως ευκαιρία να τρέξω.

Γύρισα γρήγορα τα τακούνια μου και άρχισα να τρέχω με ταχύτητα στο διάδρομο. Ένα άλλο δυνατό γρύλισμα ακούστηκε στο σχολείο, τόσο πολύ που μπορούσες σχεδόν να νιώσεις τα ντουλάπια να τρέμουν. Το μόνο πράγμα που με διαπερνούσε ήταν ο φόβος. Έτρεξα κατευθείαν στο παράθυρο, και γρήγορα άρχισα να χαζεύω την κλειδαριά, άνοιξα το παράθυρο και πήγα να πηδήξω έξω, αβέβαιος για το πού θα πήγαινα, ή ακόμα και αν θα επιζούσα από την πτώση, ωστόσο το πόδι μου πιάστηκε από δύο από τους βασιλιάδες, το μπροστινό μου χτύπησε στο πάτωμα και τα χέρια μου χτύπησαν τα ξύλινα πλακάκια καθώς κατέβηκα, αφήνοντάς μου ένα άκρο να με αφήνει. στην αίθουσα γεμάτη φοιτητές και με πέταξε στα πόδια των βασιλιάδων.