Κεφάλαιο 17

«Ο μπαμπάς μου, θα κυλούσε στον τάφο του αν μπορούσε να δει τον κόσμο που έχτισες εσύ και η οικογένειά σου». Πρέπει να είχα μια επιθυμία θανάτου, γιατί ένιωθα τον θυμό των βασιλιάδων να εκπέμπεται από πάνω του κάθε φορά που μιλούσα.

"Πιστεύεις ότι επειδή είσαι σύντροφος και βασίλισσα μου, απαλλάσσεσαι από την τιμωρία! Είσαι ηλίθιος ο πατέρας ήταν εγκληματίας πολέμου και πήρε αυτό που του άξιζε. Αν διατηρήσεις αυτή τη στάση, θα καταλήξεις σε χειρότερη κατάσταση." Με έφτυσε τη γροθιά του σφιγμένη και το σώμα του τεντωμένο, στην πραγματικότητα σκέφτηκα ότι μπορεί να είχε μετατοπιστεί αλλά κατάφερε να ελέγξει τον εαυτό του. "Το δικό σου! Από τη στιγμή που σε είδα στο διάδρομο μέχρι που ο θάνατος μας χωρίζει. Μου ανήκεις!"

"Δεν ανήκω σε κανέναν. Αν ζούσε ο μπαμπάς μου δεν θα σε άφηνε ποτέ να με πάρεις!" Η ατμόσφαιρα γινόταν σχεδόν ανυπόφορη. Ο βασιλιάς όμως είχε μια απάντηση για όλα.