Pobierz aplikację

Apple Store Google Pay

Lista rozdziałów

  1. Rozdział 101
  2. Rozdział 102
  3. Rozdział 103
  4. Rozdział 104
  5. Rozdział 105
  6. Rozdział 106
  7. Rozdział 107
  8. Rozdział 108
  9. Rozdział 109
  10. Rozdział 110
  11. Rozdział 111
  12. Rozdział 112
  13. Rozdział 113
  14. Rozdział 114
  15. Rozdział 115
  16. Rozdział 116
  17. Rozdział 117
  18. Rozdział 118
  19. Rozdział 119
  20. Rozdział 120
  21. Rozdział 121
  22. Rozdział 122
  23. Rozdział 123
  24. Rozdział 124
  25. Rozdział 125
  26. Rozdział 126
  27. Rozdział 127
  28. Rozdział 128
  29. Rozdział 129
  30. Rozdział 130
  31. Rozdział 131
  32. Rozdział 132
  33. Rozdział 133
  34. Rozdział 134
  35. Rozdział 135
  36. Rozdział 136
  37. Rozdział 137
  38. Rozdział 138
  39. Rozdział 139
  40. Rozdział 140
  41. Rozdział 141
  42. Rozdział 142
  43. Rozdział 143
  44. Rozdział 144
  45. Rozdział 145
  46. Rozdział 146
  47. Rozdział 147
  48. Rozdział 148
  49. Rozdział 149
  50. Rozdział 150

Rozdział 140

To mnie tylko obrzydzi

Im więcej Cooper myślał o przeszłości, tym większy ból w piersiach go bolał. Jego głos był niski, gdy zapytał: „Genev, proszę?” „O czym tu rozmawiać?” Genevieve prychnęła i poprawiła włosy, które były potargane od wiatru. „O tym, jak zabiłaś moich rodziców? Albo o tym, jak ukradłaś mi Specter Corporation?” Cooper milczał, chociaż chciał coś dodać. Zacisnął usta i poczuł gorzki smak w ustach. Powodem, dla którego teraz tak wyglądamy, jest moja wina. Zasłużyłem na to. „Cooper, proszę, nie nazywaj mnie więcej tym imieniem. To mnie tylko obrzydzi”. Genevieve spojrzała na niego zimnymi oczami, po czym wzięła swój bagaż i wyszła, mówiąc Patrickowi: „Chodźmy, Patrick”. Patrick wziął drugi bagaż i pospieszył za nią. Tymczasem Cooper pozostał w miejscu w milczeniu. Patrzył, jak Genevieve bezdusznie weszła na lotnisko i zniknęła mu z oczu z gorzkim uśmiechem na twarzy. Niespodziewanie zbierał to, co zasiał. Christopher, asystent Coopera, odczekał jeszcze chwilę, zanim popchnął bagaż tego ostatniego do przodu i ostrożnie poinformował: „Panie Sutton, pański bagaż jest tutaj”. „Okej. Zadzwoń do mnie, jeśli w firmie będzie jakiś nagły wypadek”. Głos Coopera był chrapliwy, gdy zabierał bagaż, jego oczy za okularami były pozbawione emocji. Christopher spojrzał na Christophera i zawahał się. „… Tak”. Po podaniu Cooperowi płaszcza, Christopher nie mógł się powstrzymać i powiedział: „Panie Sutton, czy mam iść do Xedells zamiast pana? Słyszałem od innych, że pan Faulkner nadal tam jest, a Xedells jest pod wpływem rodziny Faulknerów. Jeśli pan tam będzie, pan Faulkner otrzyma wieści”. Kiedy usłyszał przypomnienie, Cooper podniósł głowę i spojrzał na Christophera. „Myślisz, że Armand nie dowie się, że spotkałem tę osobę? Ma oczy wszędzie, więc może łatwo zdobyć informacje”. „Więc… Dlaczego upierasz się, żeby pójść do Xedells?” Christopher był zdezorientowany i argumentował: „To nie pierwszy raz, kiedy miałeś skandal. Jeśli ktoś opublikuje zdjęcia, nasz zespół ds. reklamy może je zatuszować. Ostatecznie wszystko zostanie zapomniane, ponieważ pani Hall nie żyje…” Christopher wiedział i pamiętał, że Cooper chciał znaleźć Ericę. Dlatego wysłał więcej ludzi do różnych stanów, aby jej szukali. Niestety, kiedy ją znaleźli, była już martwa. Chwilę później ktoś znalazł Coopera i pokazał mu kilka zdjęć. Wyglądało na to, że odniósł wiele korzyści ze śmierci Erici. Dlatego ta osoba chciała zawrzeć umowę z Cooperem. Christopher nie mógł powstrzymać się od powiedzenia: „Pan

تم النسخ بنجاح!