„ Ning Ran, proszę nie obwiniaj tatusia za to, że jest bezduszny. Jego firma ostatnio ponosi straty. Stąd nie ma zbyt wiele pieniędzy do stracenia. Poza tym, uregulowanie rachunków medycznych twojej mamy jest jak wrzucenie pieniędzy do studni bez dna.”
Głos Luo Fei był łagodny, ale pełen pogardy.
Nagle zmieniła ton na znacznie łagodniejszy: „Ning Ran, jesteśmy siostrami i naprawdę chcę ci pomóc. Dostaniesz milion, jeśli tylko obiecasz, że to dla mnie zrobisz. Możesz użyć tych pieniędzy, aby pokryć rachunki medyczne swojej matki”.
Dreszcz przebiegł Ning Ran, gdy klęcząc przy łóżku matki, zaczęła się trząść.
Luo Fei nie przejmowała się jej milczeniem: „Ning Ran, lepiej to przemyśl. Twoja matka umrze, jeśli tego nie zrobisz. Naprawdę chcesz, żeby umarła?”
Oczy Ning Ran zaszły czerwienią i poczuła pulsujący ból, jakby została ugodzona ostrzem.
Nie mogę pozwolić mojej mamie umrzeć! Zdecydowanie nie!
„ Zrobię to.” W jej oczach pojawił się cień rozpaczy.
Luo Fei się uśmiechnął. „To już bardziej pasuje”.
Godzinę później byli w Klubie Orchidei.
Ning Ran wciąż się wahała, ale Luo Fei wepchnął ją do ciemnego pokoju.
Wtedy jakiś mężczyzna rzucił się na nią jak zwierzę w ciemności.
Ning Ran znosił ból i miał nadzieję, że ten koszmar skończy się jak najszybciej.
Jednakże koszmar ten był otchłanią, która wciągała ją coraz głębiej do środka…
W sąsiednim pokoju Luo Fei od niechcenia przeglądała coś na telefonie.
Reżyser Feng był nadspodziewanie sprawny, mimo że miał ponad pięćdziesiąt lat.
Luo Fei była zachwycona, gdy pomyślała o tym, jak słodka i naiwna Ning Ran została pozbawiona dziewictwa przez kogoś takiego jak on.
Chciała zobaczyć, jak Ning Ran będzie trzymać głowę tak samo wysoko po tym wszystkim.
Reżyser Feng był głównym reżyserem ogromnego spektaklu The Sound of Thunder. Dał jasno do zrozumienia Luo Fei, że rola głównej aktorki będzie jej przypisana, o ile będzie „posłuszna”.
Ale kobieta nie chciała spać z obrzydliwym i tłustym staruszkiem, takim jak Feng. Dlatego najlepszym rozwiązaniem było załatwienie, by jej miejsce zajął Ning Ran.
Ning Ran w końcu mogła wyjść, gdy słońce prawie wzeszło. Następnie udała się do pokoju obok.
Krucha kobieta stała tam, trzęsąc się niekontrolowanie z czerwonymi oczami. „Daj mi pieniądze” – mruknęła .
Luo Fei przyjrzała się Ning Ran od stóp do głów, po czym z szyderczym uśmiechem rzuciła w nią kartą bankową.
„ Lepiej trzymaj język za zębami, bo będziesz tego żałować.”
Powiedziała to, gdy znalazła drogę wyjścia, po czym weszła do sąsiedniego pokoju i położyła się na łóżku.
Luo Fei przygotowała się i szturchnęła mężczyznę.
„ No, dałem ci wszystko. Musisz dotrzymać obietnicy, jasne?”
Mężczyzna wstał w słabo oświetlonym pokoju. „Wezmę za to odpowiedzialność. Dziękuję za uratowanie mnie”.
To nie był dyrektor Feng, ten człowiek brzmiał jak kwaczący kaczor.
Wręcz przeciwnie, ten człowiek ma bardzo głęboki i magnetyczny głos. Był tak czarujący, że Luo Fei zadrżał.
Luo Fei wyciągnęła rękę, żeby włączyć światło.
Mężczyzna stojący przed nią był wysoki, przystojny i zdawał się emanować blaskiem.
Luo Fei prawie krzyknął z szoku, gdy przyjrzał się bliżej.
To był tak naprawdę Nan Chen!
Trzeci syn rodziny Nan, najbardziej wybitnej rodziny w Flower City. Jego wpływ był tak wielki, że mógł wstrząsnąć całym miastem.
