«Είναι η γυναίκα που μπορεί να αντέξει το παιδί μου;»
"Ναι, Δάσκαλε Νίκολας. Είναι η μόνη σε ολόκληρη την πόλη του Μπρέντγουντ που είναι γενετικά συμβατή μαζί σου."
Στο σκοτάδι, η Τέσα Ράινχαρτ ήταν μισο-παραληρημένη καθώς ήταν ξαπλωμένη στο king-size κρεβάτι, κρατώντας τα λεπτά ρούχα της με νύχια. Ένιωθε σαν να της έγλειφαν φλόγες το κορμί της και γκρίνιαξε: «Είναι τόσο ζεστό, δεν το αντέχω...»
Η πόρτα έκλεισε με ένα δυνατό γδούπο και μια πανύψηλη φιγούρα έπεσε στο κρεβάτι.
Η Τέσα προσπάθησε να ανοίξει τα μάτια της για να δει το άτομο που πλησίαζε, αλλά το μόνο που μπορούσε να ξεχωρίσει ήταν οι θολές άκρες αυτού που διαφορετικά θα ήταν ένα μάλλον πελεκημένο πρόσωπο.
Ακόμα κι έτσι, μπορούσε ακόμα να αισθανθεί την κυριαρχία που ακτινοβολούσε από το άτομο, και καθώς πλησίαζε, ο αέρας γύρω της έγινε ξαφνικά τόσο πυκνός που με δυσκολία μπορούσε να αναπνεύσει.
Την επόμενη στιγμή, ένιωσε ένα βάρος να την πιέζει. Η θερμότητα του κορμιού της φαινόταν να λιγοστεύει μόλις τα σκληρά περιγράμματα του σώματος του άντρα διαμορφώθηκαν πάνω στο δικό της. Ανακουφισμένη και δελεασμένη από την ανεξήγητη ψυχραιμία που την κυρίευε, η Τέσα έσκυψε άφοβα την πλάτη της σαν να ήθελε να κλείσει ακόμα μεγαλύτερη απόσταση ανάμεσα στον εαυτό της και τον άντρα, τσαλακώνοντας ανυπόμονα καθώς μουρμούρισε, «Περισσότερα...»
Εκείνη τη στιγμή, το βλέμμα του Νίκολας Σόγιερ σκοτείνιασε και μια αίσθηση καυτής επείγουσας ανάγκης διέτρεξε τη ραχοκοκαλιά του. «Μην κουνηθείς», ψιθύρισε γεροδεμένα, σαγηνευτικά, με τη φωνή του σαν βελούδο.
Οι Σόγιερς είχαν εξαιρετικά σπάνια γενετική, αλλά ακόμα πιο σπάνιες ήταν οι γυναίκες που μπορούσαν να φέρουν τους απογόνους του Νίκολας, και αυτή η γυναίκα που βρισκόταν κάτω από αυτόν έτυχε να είναι μια από αυτές.
Ποτέ δεν θα είχε πλησιάσει σκόπιμα τις γυναίκες, πόσο μάλλον να χαζεύει σαν απατεώνας. Ο μόνος λόγος που το έκανε αυτό απόψε ήταν για να εκπληρώσει το καθήκον που του είχε δώσει ο Ρέμους Σόγιερ, ο παππούς του.
Δεν ήξερε ότι θα κυριευόταν από μια τόσο έντονη επιθυμία για αυτή τη γυναίκα, την οποία δεν είχε ξανασυναντήσει.
Ουσιαστικά , η γυναίκα στην αγκαλιά του αγνόησε τελείως τις εντολές του καθώς έστριψε και πέρασε τα χέρια της πάνω του, με τις απαλές καμπύλες της σιλουέτας της να τον πίεζαν επισφαλώς.
Γουλώνοντας σπασμωδικά, ο άντρας μετατράπηκε σε ένα πεινασμένο θηρίο, άγριο καθώς ο πόθος τον κυριάρχησε και τον έκανε να πιάσει την Τέσα από τη μέση της, αναποδογυρίζοντάς την. «Γυναίκα, εσύ είσαι που το ζήτησες!»
"Αχ!" Ξαφνικά, ένας φλογερός πόνος πέρασε μέσα από την Τέσα και σκληρύνθηκε από την άγνωστη αίσθηση. Ο ίδιος ο πόνος ήταν τόσο έντονος που για ένα λεπτό ήταν σχεδόν διαυγής. Ποιος είναι αυτός; ρώτησε τον εαυτό της μανιωδώς, καθυστερημένα. Τι κάνω εδώ;
Θυμήθηκε ότι πήγε στη θετή μητέρα της για να απαιτήσει την κληρονομιά που της είχε αφήσει η μητέρα της, για να τη ναρκώσει η τελευταία. Όταν ξύπνησε πολύ αργότερα, είχε βρεθεί περιορισμένη σε αυτό το παράξενο μέρος.
Μια απότομη και τραχιά ώθηση της έκοψε τις σκέψεις. «Ωχ...» φώναξε με θλίψη, διαμαρτυρόμενη για την παραβίαση, αλλά ο άντρας δεν έδειξε κανένα σημάδι να σταματήσει καθώς συνέχιζε να έχει το δρόμο του μαζί της, ο ισχυρισμός του ήταν εμφανής και ακαταμάχητος.
Σταγόνες ιδρώτα κύλησαν στο σώμα του άντρα και ανάμεσα στα χαμηλά γρυλίσματα του και το βασανισμένο λαχάνιασμά της, συνέχισε να την έσπρωχνε ακούραστα, αλλάζοντας θέσεις όπως ήθελε καθώς την περιόριζε σε κάτι σαν κουρέλι κούκλα.
Με μια τελευταία κραυγή, η Τέσα ένιωσε ένα έντονο κύμα ευχαρίστησης να πέφτει πάνω της σαν τσουνάμι. Έριξε το κεφάλι της προς τα πίσω καθώς έβγαινε από την ευφορία και μετά σωριάστηκε στο κρεβάτι, σκουπίζοντας εντελώς.
Τα μακριά μαλλιά της γλίστρησαν πάνω από έναν λεπτό ώμο, και ο Νίκολας είδε το σημάδι της, που ήταν μια σκιά πιο σκούρο από το χλωμό δέρμα της και είχε το σχήμα μιας λεπτής πεταλούδας που ετοιμαζόταν να πετάξει.
…
Δέκα μήνες αργότερα, στην αίθουσα τοκετών του Prime Hospital, ο ιδρώτας της Tessa είχε μουλιάσει από τα σεντόνια καθώς έσφιξε τις προστατευτικές ράγες εκατέρωθεν της, με τις αρθρώσεις της να ασπρίζουν. "Αργκ! Πονάει!" έκλαψε υπομένοντας τον πόνο που της έσκιζε την κοιλιά.
"Συνέχισε να πιέζεις περισσότερο. Μπορώ να δω το κεφάλι του μωρού..."
«Ουα—» Ένα δυνατό κλάμα μωρού αντήχησε στην νεκρικά σιωπηλή αίθουσα τοκετού, προαναγγέλλοντας τη γέννηση μιας νέας ζωής.
«Το καθήκον σου έχει εκπληρωθεί και από εδώ και πέρα το παιδί δεν έχει καμία σχέση μαζί σου!».
Η κρύα και απαθής φωνή γέμισε τα αυτιά της Τέσα καθώς ήταν ξαπλωμένη με το πρόσωπό της στην κούνια του νοσοκομείου, τόσο αδύναμη και στραγγισμένη που δεν μπορούσε να σηκώσει ούτε ένα δάχτυλο. Το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να παρακολουθεί με ορθάνοιχτα μάτια καθώς το παιδί της παρασύρθηκε από κάποιον άλλο. "Μ-Μωρό μου..."
Καυτά δάκρυα κύλησαν από τα μάγουλά της ανεξέλεγκτα.
Μετά τη νύχτα που είχε περάσει με αυτόν τον άντρα, του οποίου την ταυτότητα ακόμα δεν γνώριζε, η Τέσα βρέθηκε υπό οικιακή παρακολούθηση. Λίγο καιρό μετά, ανακάλυψε ότι ήταν έγκυος.
Το άτομο που την φύλαγε για να την εμποδίσει να δραπετεύσει, της είπε ότι αν γεννούσε το μωρό με ασφάλεια, τότε ο αδερφός της, ο Τίμοθι, θα έπαιρνε την καλύτερη θεραπεία για την κατάστασή του.
Μόλις το άκουσε αυτό, η Τέσα συμφώνησε αμέσως και χωρίς δευτερόλεπτο αμφιβολίας.
Ο Timothy υπέφερε από μια πάθηση που ατροφούσε τις γάμπες του, και με την καρδιά του να αδυνατίζει μέρα με τη μέρα, καθηλώθηκε στο κρεβάτι τις περισσότερες φορές μόνο και μόνο για να παραμείνει ζωντανός.
Αφού πέθανε η μητέρα τους, η μοχθηρή θετή μητέρα τους, η Λόρεν, έδιωξε την Τέσα από το σπίτι και έκοψε τα χρήματα για την ιατρική περίθαλψη του Τίμοθι, αφήνοντάς τον στα πρόθυρα του θανάτου.
Όταν η Tessa συμφώνησε να γεννήσει το μωρό, ακόμη και χωρίς να ξέρει ποιος ήταν ο πατέρας, δεν μπορούσε να την ενοχλήσει. Είχε χάσει τα πάντα και τους πάντες εκτός από τον Τίμοθι, και θα έδινε τη ζωή της πρόθυμα αν αυτό σήμαινε να σώσει τη δική του .
Αλλά καθώς το μωρό μεγάλωσε μέσα της και άρχισε να αισθάνεται τα πρώτα του κλωτσιά και τους δυνατούς χτύπους της καρδιάς του, άρχισε να διστάζει να τηρήσει την υπόσχεσή της να παραδώσει το μωρό μόλις το γεννήσει.
Άλλωστε, ήταν μέρος της — η ίδια της η σάρκα και το αίμα!
Και τώρα, αφαιρέθηκε από κοντά της για πάντα.
…
Εν τω μεταξύ, έξω από το νοσοκομείο, μια πολυτελής Maybach έμενε στο ρελαντί στη σκοτεινιά της νύχτας.
Ένας ηλικιωμένος άνδρας κάθισε στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου, με τα μαλλιά του εντελώς γκρίζα και το πρόσωπό του σκοτεινό. Υπήρχε μια απότομη λάμψη στα μάτια του, και ο αέρας φαινόταν να εξαπλώνεται γύρω του, γιατί είχε μια αίσθηση τρομερής εξουσίας.
Λίγο αργότερα, ένας γιατρός πήγε στο αυτοκίνητο με ένα νεογέννητο στην αγκαλιά του. "Συγχαρητήρια, γέρο Δάσκαλε Σόγιερ. Είναι ένας μικρός πρίγκιπας!"
Όταν το άκουσε αυτό ο ηλικιωμένος, τα μάτια του φωτίστηκαν από ανόθευτη χαρά και χαμογέλασε καθώς έπαιρνε το μωρό που έκλαιγε στην αγκαλιά του. "Τι υπέροχο! Αυτό είναι λόγος για γιορτή! Επιτέλους έχω ένα δισέγγονο!" Έπειτα, η χαρά βγήκε από τη φωνή του καθώς γάβγιζε σκυθρωπά στον βοηθό του δίπλα του.
«Πες στον Νίκολας ότι εκείνη η γυναίκα πούλησε αυτό το μωρό για δέκα εκατομμύρια και έφυγε μέσα στη νύχτα!»
