Amy była zajęta swoim laptopem, gdy nagle zadzwonił jej telefon. Prawie go zignorowała, bo była tak pochłonięta rozmową, ale zdecydowała się spojrzeć na ekran telefonu w chwili, gdy rozmowa dobiegała już prawie końca.
Widząc, że dzwoniący to sekretarka jej męża, Joan, szybko podniosła słuchawkę, zastanawiając się, dlaczego do niego zadzwoniła. Zapisała numer Joan tylko dlatego, że jest sekretarką męża i w dni, kiedy nie mogła się skontaktować z mężem, Callanem, w pracy, po prostu dzwoniła do Joan, żeby przekazać mu telefon.
Ale tym razem Joan po raz pierwszy miała do niej zadzwonić. Odebrała połączenie, delikatnie przykładając telefon do ucha. Jednak obrzydliwe dźwięki, które usłyszała, wprawiły ją w osłupienie i zaniepokojenie.
Musiała ponownie spojrzeć na ekran telefonu, aby upewnić się, że to Joan odebrała połączenie, ponownie przyłożyła telefon do ucha i usłyszała te same obrzydliwe dźwięki. Były to twarde i głośne jęki, które wyraźnie wskazywały, że ktoś uprawiał z nią intensywny seks.
Kilka razy, kiedy Amy rozmawiała z Joan, rozpoznała jej głos i wiedziała, że jęki na pewno należały do Joan. Czy omyłkowo wybrała jej numer podczas intymnej sesji z chłopakiem? Amy pomyślała, że to może być pomyłka, więc chciała się rozłączyć, ale to, co usłyszała, sprawiło, że jej głowa niemal odpadła od szyi.
Musiała odsunąć laptopa, żeby mieć pewność, że usłyszała to, co trzeba. Ponownie zaczęła wyraźnie słuchać, a Joan powtórzyła: „Pieprz mnie, kochanie... Callan, wejdź głębiej, uwielbiam to... o mój Boże!”
Serce Amy stało się niespokojne, bardzo zaniepokojone, że musi stać. To niemożliwe. Doszła do wniosku i rozłączyła się. Zaufała Callanowi i kochała go tak bardzo. Chociaż nie mogła jeszcze zajść w ciążę, oboje okazywali sobie miłość i uczucie.
Niemożliwe, żeby Callan ją zdradzał. To nie jest po prostu możliwe. Potrząsnęła głową, próbując w to nie uwierzyć. Być może Joan po prostu postanowiła nagle stać się złoczyńcą w ich małżeństwie, ale niestety, to nigdy nie zadziała.
Amy usiadła i chciała zignorować to, co się właśnie wydarzyło, ale delikatny głos w jej wnętrzu nie pozwalał jej uspokoić umysłu. W świecie, w którym wszystko jest możliwe, co jeśli Callan faktycznie ją zdradzał?
Gdy była pogrążona w myślach, jej telefon zapiszczał na krótko i widząc, że to wiadomość tekstowa, podniosła słuchawkę. Ale jej serce zabiło szybciej, gdy zdała sobie sprawę, że nadawcą tej wiadomości nie był nikt inny, tylko Joan.
Przeczytała wiadomość, w której nakazano jej przyjść w określone miejsce. Miejscem tym był hotel. W wiadomości podano również dokładny adres pokoju, do którego miała przyjść.
Co się działo? Umysł Amy stał się jeszcze bardziej niespokojny. Zamknęła laptopa i szybko podeszła do swojej szafy. Miała na sobie ubrania domowe, a ponieważ zamierzała teraz wyjść, musiała się przebrać.
Gdy już skończyła, wyszła ze swojego pokoju i chciała powiedzieć swojej teściowej, która mieszkała w tym samym domu, że ma coś pilnego do zrobienia.
Poszła do swojego pokoju i zapukała, ale nie mogła jej tam znaleźć, gdzie indziej mogłaby być, jeśli nie w kuchni? Szybko zrobiła krok w stronę kuchni i gdy była już prawie przy drzwiach, usłyszała głośny śmiech dochodzący stamtąd. To była śmiech jej teściowej. Po sesji śmiechu, jej teściowa powiedziała, nieświadoma, że Amy jest na zewnątrz, „ta bezpłodna kobieta jest taką idiotką, zastanawiam się, co mój syn w niej widzi? Po prostu konsumuje pieniądze mojego syna i nawet nie może spłodzić dziecka! Nigdy nie widziałam tak bezwstydnej kobiety”.
Po tych słowach znów się zaśmiała, było oczywiste, że rozmawiała z kimś przez telefon.
Amy nie wierzyła, że jej teściowa może to powiedzieć, łzy prawie płynęły jej z oczu, ale powstrzymała się, wpadła gwałtownie do kuchni, a jej teściowa, Wilma, odwróciła się do niej natychmiast z bijącym sercem.
Zaledwie trzydzieści minut temu. Amy powiedziała Wilmie, że będzie zajęta w środku, dopóki nie zapadnie noc. Wilma nie spodziewała się, że będzie tu o tej porze. Dlatego mogła swobodnie i beztrosko rozmawiać przez telefon.
Wilma zastanawiała się, czy Amy usłyszała, co powiedziała. po krótkiej chwili intensywnej ciszy między nimi. Wilma udała kaszel i powiedziała: „Amy, eee... myślałam, że... wychodzisz?”
„Mamo, boisz się?” zapytała Amy z uśmieszkiem, jakby wcale nie cierpiała. „Boisz się... dlaczego?... dlaczego? Dlaczego miałabym się bać?” wyjąkała.
„Wychodzę, mam coś ważnego do zrobienia, mamo” – powiedziała Amy i odwróciła się, celowo pozostawiając kobietę w konsternacji. Nie wiedziałaby, czy Amy słyszała, co mówiła przez telefon, czy nie.
Amy błyskawicznie dotarła do hotelu i skierowała się dokładnie w stronę drzwi, które zostały wskazane w wiadomości wysłanej przez Joan.
Amy na początku chciała zapukać, ale nie byłoby to mądre posunięcie. Przekręciła klamkę i drzwi się otworzyły. Jej oczy prawie wypadły, gdy zobaczyła Callana i Joan nagich. Właściwie, gdy wchodziła, Joan robiła Callanowi loda.
Torebka Amy wypadła, a jej nogi natychmiast zrobiły się jak z galarety. Od razu zaczęła się modlić, żeby to był tylko sen. Gorące łzy spłynęły jej po policzkach, a ona poczuła, jak okropny ból torturuje jej serce.
„Zadzwoń...an!” Udało jej się zawołać pomiędzy bólem i cierpieniem.
Jednak Callan roześmiał się ku jej zaskoczeniu, Joan także się roześmiała, teraz Joan opierała się na Callanie i żadne z nich nie miało poczucia wyrzutów sumienia.
„Czemu płaczesz, bezpłodna dziewczyno?” – zapytał Callan. „Naprawdę myślałaś, że będę cię znosić wiecznie? Och! Więc nie chcesz, żebym miała dziecko. Twoim przeznaczeniem jest nie mieć dziecka, bo jesteś bezpłodna, ale to nie jest mój los”.
Amy płakała jeszcze mocniej, nie mogła uwierzyć, że jej kiedyś ukochany mąż mógł kiedykolwiek powiedzieć coś takiego. Czy on ją zdradzał przez cały czas? Czy to zaczęło się niedawno? Ale on ją kochał, co się zmieniło?
„Ona jest naprawdę dobra w płaczu” – powiedziała Joan do Callana i prychnęła.
Amy miała ochotę rzucić się na nią i uderzyć ją w głowę metalem, ale czy to wina Joan, że jej mąż ją zdradził? Całkowita wina leży po stronie Callana. Zdradził jej miłość i zaufanie do niego.
Nagle uśmiechnęła się złośliwie i powstrzymała łzy. „Zdradziłeś mnie, Callan. Między nami koniec ”.
Podniosła torebkę i wyszła z pokoju, ale ledwie zrobiła kilka kroków na korytarzu, gdy osunęła się na ścianę i zaczęła tak bardzo płakać. Ból, który czuła w tej chwili, był najgorszym bólem, jakiego kiedykolwiek doświadczyła w całym swoim życiu. To było tak, jakby jedynym sposobem na przezwyciężenie tego było samobójstwo, wkrótce wsiadła do samochodu, wściekła pojechała do sądu, złożyła papiery rozwodowe i wróciła do domu.
Spotkała się ze swoją teściową przy ciepłej herbacie w jadalni, położyła papier rozwodowy, który tylko ona podpisała, ale Callan jeszcze nie podpisał, przed Wilmą i powiedziała: „Mamo, słyszałam, co powiedziałaś przez telefon, zanim wyszłam”.
Wilma prawie się zakrztusiła, gdy to usłyszała, Amy położyła przed nią papier rozwodowy i powiedziała: „Przyłapałam też Callana na zdradzie ze swoją sekretarką. Oczywiste jest, że nie jestem już pożądana w tej rodzinie. Oto papier rozwodowy. Podpisałam go. Kiedykolwiek wróci do domu, powiedz mu, żeby go podpisał i powiedz mu, że wyjechałam”.
Wilma była w głębi duszy tak szczęśliwa, że Amy w końcu postanowiła opuścić Callana, ale jej twarz była kwaśna, jakby była smutna.
„Nie bądź smutna, mamo. Oboje wiemy, że nie chcesz mnie z twoim synem” – powiedziała Amy i odwróciła się, próbując odejść, ale Wilma wstała i przemówiła.
„Dokąd idziesz?” zapytała Wilma, nie było sensu dłużej ukrywać swojego prawdziwego oblicza. Amy odwróciła się do niej i odpowiedziała: „oczywiście po swoje rzeczy”.
„Callan powiedział, że nie możesz zabrać stąd ani jednej rzeczy, wszystko, co tu masz, zostało kupione za jego pieniądze, więc po prostu odejdź” – powiedziała Wilma bezlitośnie.
Amy poczuła jeszcze większy ból, gdy to usłyszała, ale udało jej się wywołać uśmieszek na ustach: „Oczywiście!”
