คุณหมอหันไปมองแคโรไลน์ ฮาร์เปอร์ด้วยรอยยิ้มและกล่าวว่า “คุณฮาร์เปอร์ ขอแสดงความยินดีด้วย คุณตั้งครรภ์ได้ 2 เดือนแล้ว”
แคโรไลน์ประหลาดใจเมื่อได้ยินเช่นนี้ เธอจึงรับผลการตรวจจากแพทย์มาตรวจอย่างละเอียด เธอท้องจริงหรือเปล่า
หลังจากยืนยันแล้ว เธอก็ออกจากห้องตรวจของหมอด้วยความยินดี เธอมีความสุขมากจนเมื่อถึงประตู เธอก็หยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วโทรออก
“มีอะไรเหรอ” ทันทีที่เธอวางสาย ก็มีเสียงผู้ชายทุ้มนุ่มดังขึ้นจากปลายสาย
แคโรไลน์โทรหาเดเมียน เมย์สัน สามีของเธอ เมื่อได้ยินเสียงเย็นชาของเขา เธอก็รู้สึกเศร้าเล็กน้อย แต่เมื่อเธอคิดถึงข่าวดีว่าเธอตั้งครรภ์ เธอก็รู้สึกมีความสุขอีกครั้ง
เธอกำลังจะพูดบางอย่าง แต่เธอลังเลอยู่ครู่หนึ่ง สุดท้ายเธอจึงพูดเพียงว่า “คืนนี้คุณจะกลับมาไหม ฉันมีเรื่องจะบอกคุณ”
แคโรไลน์คิดว่าเธอควรจะบอกข่าวนี้กับเขาเป็นการส่วนตัวในภายหลัง
"ฉันไม่แน่ใจ."
หลังจากพูดแบบนี้ เดเมียนก็วางสายโดยไม่ให้เธอได้มีโอกาสพูดอะไรอีก
แค โรไลน์ถอนหายใจและกลับถึงบ้าน ทันทีที่เธอเข้าประตูและถอดรองเท้า เธอก็ได้ยินเสียงห้าวๆ ดังมาจากห้องนั่งเล่น "แคโรไลน์ คุณไปไหนมาเมื่อบ่ายนี้ คุณออกไปโดยไม่ทำความสะอาดบ้าน ฉันโทรหาคุณแต่คุณไม่รับโทรศัพท์ คุณกล้าดียังไง!"
แม่ของเดเมียน เมแกน เมย์สัน เธอลุกขึ้น มองแคโรไลน์ด้วยความรังเกียจ และตะคอกใส่เธอว่า “รีบทำอาหารมื้อเย็นเดี๋ยวนี้!”
แคโรไลน์ก้มหัวลง เธอคุ้นเคยกับท่าทีของเมแกนแล้ว ดังนั้นเธอจึงไม่ได้โต้ตอบ แต่กลับตอบด้วยเสียงแผ่วเบาว่า “โอเค แม่”
แคโรไลน์กินอาหารเย็นไปแล้ว แต่เดเมียนยังไม่กลับบ้าน เธอนั่งรอเขาในห้องนั่งเล่น เธออดไม่ได้ที่จะเอามือลูบท้องตัวเอง รู้สึกผิดหวังเล็กน้อย
เป็นเวลาดึกแล้วและเธอเผลอหลับไปบนโซฟา เธอตื่นขึ้นเมื่อได้ยินเสียงรถข้างนอกอย่างเลือนลาง
จากนั้นเดเมียนในชุดสูทสีดำก็เดินเข้ามา เขาเป็นคนหล่อแต่มีออร่าที่เย็นชา
“เดเมียน คุณกลับมาแล้ว!” แคโรไลน์ยืนขึ้น เธอรู้สึกประหม่าเล็กน้อย
เดเมียนเดินเข้ามาอย่างไม่แสดงสีหน้า เขาวางเอกสารที่ถืออยู่ลงบนโต๊ะแล้วพูดอย่างเย็นชา “แคโรไลน์ เรามาหย่ากันเถอะ” แค โรไลน์หยุดชะงักไปชั่วขณะ จากนั้น เธอก็มองเขาด้วยความไม่เชื่อ
“หย่าเหรอ ทำไม ฉันทำอะไรผิดเหรอ คุณ...”
“ซิเมน่าฟื้นคืนสติแล้ว”
ในที่สุดแคโรไลน์ก็ตระหนักได้ว่ารักแรกของเดเมียนได้ฟื้นคืนสติแล้ว
เดเมียนมองดูเธอแล้วพูดอย่างเย็นชา “เธอจำได้ชัดเจนว่าวันนั้นคุณขับรถชนเธอ คุณต้องการอธิบายอะไรอีก”
“ไม่ใช่ฉันหรอก เดเมียน ไม่ใช่ฉันจริงๆ”
น้ำตาคลอเบ้าของแคโรไลน์ เธอและซิเมนา ชิปลีย์เป็นเพื่อนร่วมชั้นเรียนสมัยเรียนมหาวิทยาลัย และพวกเขามักมีเรื่องบาดหมางกันเสมอ เมื่อสามปีก่อน ขณะที่เธอกำลังขับรถอยู่บนถนน ซิเมนาก็รีบวิ่งออกไปอย่างกะทันหัน โชคดีที่เธอสามารถหยุดรถได้ทัน
แต่ในขณะนั้นเอง รถคันอื่นก็พุ่งเข้ามาชนซิเมน่าโดยตรง คนขับจึงหลบหนีไปได้ เมื่อเดเมียนมาถึง เขาจึงเห็นเพียงแคโรไลน์อยู่ตรงนั้น และก่อนที่ซิเมน่าจะหมดสติไป เธอได้ถามแคโรไลน์ต่อหน้าเดเมียนว่าทำไมแคโรไลน์ถึงชนเธอ
ในบริเวณนั้นไม่มีกล้องวงจรปิด และแคโรไลน์ก็ไม่ได้ติดกล้องหน้ารถ ดังนั้นเธอจึงไม่สามารถปกป้องตัวเองได้
ซิเมน่ากลายเป็นผัก และแคโรไลน์ก็กลายเป็นผู้ร้ายทันที
"ดาเมียน ฉันไม่ได้ตีเธอจริงๆ ให้ฉันพบซิเมน่า ฉันอยากคุยกับเธอ"
เห็นได้ชัดว่าเดเมียนไม่เชื่อคำพูดของแคโรไลน์ เขาพูดอย่างรังเกียจ “คุณยังโกหกจนถึงตอนนี้เหรอ? เซ็นสัญญาหย่า เก็บข้าวของ แล้วออกจากวิลล่าทันที ฉันไม่อยากเห็นผู้หญิงใจร้ายอย่างคุณอีก”
