„Oddałam się tobie. Dlaczego nie zerwiesz z Janet?” – zapytała kobieta uwodzicielskim, bez tchu głosem. Była półnaga i unosiła się nad mężczyzną.
„Nie wspominaj jej imienia, kiedy się całujemy”. Mężczyzna był tak podniecony, że ścisnął piersi kobiety i jęknął z przyjemności.
Kobieta wydawała się niezadowolona, ponieważ nie otrzymała odpowiedzi, której chciała. „Nie ma mowy! Ona jest adoptowaną córką – nawet nasz pies zajmuje w naszej rodzinie ważniejszą pozycję niż ona. Co w niej takiego dobrego?”
Mężczyzna nic nie powiedział. Złapał kobietę za talię i pchnął mocniej, co sprawiło, że krzyczała i jęczała jego imię.
Janet Lind stała przed drzwiami, słuchając wszystkiego w pokoju. Jej zmęczone oczy zrobiły się zimne, gdy zrozumiała, co się dzieje.
Właśnie wróciła ze szpitala.
Hannah, która wychowywała Janet odkąd była dzieckiem, trzy miesiące temu zdiagnozowano u niej zaawansowaną marskość wątroby. Kobieta potrzebowała natychmiastowego przeszczepu wątroby. Janet musiała zebrać pieniądze na pokrycie kosztów leczenia.
Aby pogorszyć sytuację, jej młodsza siostra związała się z jej chłopakiem. Janet poczuła, że jej życie się rozpada.
„Słyszałaś mnie? Musisz mi powiedzieć, jaką podjęłaś decyzję dziś wieczorem. Albo ona, albo ja. Wybór należy do ciebie”. Jocelyn Lind waliła pięściami w pierś Steve’a Cartera, zdesperowana, by usłyszeć jego odpowiedź.
Janet kopnęła drzwi i spojrzała na parę. „Pozwól, że oszczędzę ci kłopotu. To tylko mężczyzna. Możesz go mieć, jeśli chcesz”.
Chociaż Janet brzmiała obojętnie, jej serce pękło, gdy zobaczyła, jak jej chłopak zdradza ją z jej siostrą.
Steve był kolegą Janet ze studiów. Był przystojnym mężczyzną z bogatej rodziny. Uganiał się za Janet przez trzy lata.
Wyznał jej swoją miłość po raz kolejny tuż przed ukończeniem szkoły.
Działo się to na placu zabaw ich college'u. Wokół było wiele osób, a prawie wszyscy studenci byli świadkami romantycznej sceny. Tłum wiwatował, a Janet w końcu zgodziła się zostać jego dziewczyną.
Ból zdrady ją zmiażdżył. Patrząc na dwie osoby przed sobą, Janet zacisnęła pięści, a jej paznokcie wbiły się w jej ciało.
Steve pośpiesznie odepchnął Jocelyn, założył spodnie i wstał z łóżka.
Jocelyn prawie upadła. Słowa Janet rozpaliły jej gniew.
Włożyła wiele wysiłku w poderwanie bogatego, przystojnego mężczyzny, takiego jak Steve.
Janet zdobyła jego serce, nie robiąc nic, co rozwścieczyło Jocelyn.
Przecież Janet była tylko adoptowaną córką.
„Co ty, do cholery, mówisz? Brzmisz, jakbyś rzuciła Steve’a. To Steve rzucił ciebie, suko!” Jocelyn prychnęła, przyciągając kołdrę bliżej swojego ciała. Następnie spojrzała na Steve’a i zapytała: „Steve, co ty mi przed chwilą powiedziałeś? Powiedz to Janet!”
Steve przespał się z Jocelyn wyłącznie z impulsu. Kobieta go uwiodła, a on stracił kontrolę nad sobą.
Uklęknął i złapał Janet za nadgarstek. „Janet, proszę, wybacz mi. Nie wiedziałem, co myślę”.
Chociaż łzy napłynęły jej do oczu, Janet spojrzała na niego z obrzydzeniem. Kiedy Janet postanowiła coś zrobić, nikt nie mógł tego zmienić.
Wycofała rękę z uścisku Steve'a. „Przepraszam, Steve. Nie chcę niczego, co zostałoby skażone przez Jocelyn. Wy dwoje idealnie do siebie pasujecie. Rozstańmy się”.
Jocelyn była zaskoczona. Steve był na skraju załamania, ale na twarzy Janet nie było nawet śladu smutku. Gniew narastał w jej żyłach, ponieważ nie osiągnęła tego, czego chciała.
Janet nie miała czasu, żeby z nimi porozmawiać. Jocelyn zawsze z nią rywalizowała odkąd były dziećmi i lubiła zabierać wszystko, co należało do Janet. Kiedyś wyrywała zabawki Janet. Teraz, gdy dorosły, wyrywała też swojego chłopaka.
Janet była do tego przyzwyczajona. Teraz martwiła się tylko o koszty leczenia Hannah.
Gdy już miała wyjść, usłyszała odgłos kroków dochodzący z korytarza.
„Jest późno w nocy. Co się dzieje?
cały ten hałas?"
Adoptowani rodzice Janet, Bernie Lind i Fiona Duncan, przybiegli, gdy tylko usłyszeli zamieszanie.
Bernie wszedł do pokoju pierwszy. Jego oczy rozszerzyły się z przerażenia, gdy zobaczył córkę siedzącą na łóżku, nie mającą na sobie nic -- poza kołdrą owiniętą wokół niej. "Co ty, do cholery, robisz? Niedługo wychodzisz za mąż. Co robisz z innym mężczyzną?" - wrzasnął.
Jocelyn objęła się i spojrzała na Berniego przekrwionymi oczami. Zacisnęła zęby, by stłumić wściekłość.
Rodzina Lester i rodzina Lind zawarły umowę, że ich dzieci wydadzą się za mąż, gdy dorosną. Jej narzeczony był nieślubnym dzieckiem, a rodzina Lester wyrzuciła go z domu dawno temu. Był biedny i nie miał nawet przyzwoitej pracy. Był po prostu próżniakiem, który marnował czas, nic nie robiąc. Jocelyn nie chciała go poślubić.
Uważała, że zasługuje na kogoś lepszego niż on.
„Jestem w ciąży!” powiedziała Jocelyn, wskazując na Steve’a. „Jestem w ciąży z jego dzieckiem. Więc nie mogę wyjść za mąż za nikogo innego. Lepiej odwołaj ślub”.
Steve był oszołomiony. Spał z Jocelyn tylko kilka razy. Jak mogła zajść w ciążę?
„Co za bzdura! Musisz się ożenić z rodziną Lester!” Bernie kipiał ze złości. Chciał spoliczkować Jocelyn za głupie zachowanie.
W końcu ślub był kwestią jego prestiżu. Co mógłby powiedzieć rodzinie Lesterów, gdyby zapytali ją o powód odwołania ślubu?
Fiona stanęła opiekuńczo przed córką. Była opiekuńcza wobec Jocelyn i rzadko ją strofowała. Jej mąż kipiał ze złości, a ona nie mogła patrzeć, jak krzyczy na Jocelyn.
„Bernie, dlaczego jesteś zły na Jocelyn?” – krzyknęła Fiona. „Janet jest również córką rodziny Lind. Może również wyjść za mąż za członka rodziny Lester”.
Bernie i Fiona nie mieli żadnego dziecka przez pierwsze kilka lat po ślubie. Z powodu nacisków starszych z rodziny Lind musieli adoptować Janet. Kilka lat później Fiona w końcu zaszła w ciążę i urodziła Jocelyn.
Cała ta sprawa tylko sprawiła, że znienawidziła Janet jeszcze bardziej. Istnienie Janet było dowodem jej niepłodności. Sam widok jej adoptowanej córki irytował Fionę.
Po urodzeniu Jocelyn Fiona stała się stronnicza w stosunku do córki i pogardzała Janet.
Później, z upływem czasu, Janet wyrosła na lepszą kobietę niż jej córka pod każdym względem. To zdawało się nasilać jej nienawiść do Janet jeszcze bardziej.
Słowa Fiony rozwścieczyły Janet. „Zgodziłeś się wydać Jocelyn za mąż za członka rodziny Lester, nie mnie” – ryknęła. „Dlaczego planujesz wydać mnie za mąż tylko dlatego, że twoja słodka córka uprawiała seks z kimś?”
„Wychowywaliśmy cię przez wszystkie te lata. Czas, żebyś odwdzięczyła się za naszą dobroć, Janet” – powiedziała Fiona cichym głosem, a jej oczy błyszczały chytrością . „Nie chcesz, żeby ta służąca przeszła operację? Zapłacimy za koszty leczenia, jeśli tylko wyjdziesz za mąż za członka rodziny Lester zamiast Jocelyn”.
Na twarzy Jocelyn pojawił się zadowolony uśmiech. Czuła, że Janet i nieślubny syn rodziny Lester będą dla siebie idealni.
Janet zacisnęła zęby, gdy słowa Fiony ją rozwścieczyły. Jednak słowa doktora błysnęły w jej umyśle. Hannah nie miała już wiele czasu.
Janet właśnie ukończyła studia i nie było jej stać na leczenie Hannah.
Chociaż Bernie i Fiona adoptowali Janet, tak naprawdę nigdy się nią nie przejmowali. Hannah, służąca rodziny Lind, wychowała Janet. Hannah była jak babcia, której Janet nigdy nie miała. Nie mogła jej zostawić samej.
Zauważywszy jej wahanie, Fiona podeszła do Janet. „Będziesz musiała poślubić kogoś w przyszłości. Dlaczego nie pomożesz nam, poślubiając syna rodziny Lester? Dam ci pieniądze, jak tylko wyjdziesz za mąż”.
Stopy Janet zadrżały, gdy wszyscy w pokoju wpatrywali się w nią. Potrzebowała pieniędzy, aby zapłacić za leczenie Hannah.
Łzy w końcu popłynęły jej po policzkach. Pochyliła głowę i odpowiedziała cichym głosem: „Okej, wyjdę za niego za mąż”.
