Pewnego dnia Hamish Garland wrócił do rodzinnej rezydencji i zastał swoją żonę Yarę Fandel i córkę Kylie Garland, obie zalane łzami i trzymające się za ręce.
„ Nie chcę już wychodzić za Xaviera, mamo. On jest warzywem! Nie wyjdę za kogoś, kto jest w śpiączce! Moje życie zostanie zrujnowane! Błagam cię, zmuś tatę, żeby unieważnił zaręczyny z rodziną Fairchild. Wolałabym umrzeć, jeśli zmusisz mnie do tego. Skoczę z budynku, powieszę się albo podetnę sobie żyły! Wszystko jest lepsze niż małżeństwo z martwym mężczyzną!”
Kiedy Kylie zawodziła, sięgnęła po nóż do owoców leżący na stoliku kawowym.
„ Stój!” Hamish podszedł, by powstrzymać rękę córki. „Co znaczy rozważanie samobójstwa z każdej drobnostki?”
„ Tato!” Kylie prychnęła. „Wróciłeś w samą porę. Dzisiaj pokażę ci moją determinację. Wolałabym umrzeć, niż poślubić Xaviera”.
„ To nie znaczy, że powinnaś zrobić sobie krzywdę!” Yara trzymała Kylie i błagalnie spojrzała na męża. „Czy twoje serce jest z kamienia, Hamish? Kylie jest naszą córką. Jak mogłeś znieść widok jej śmierci?”
Hamish był u kresu wytrzymałości. „Znasz pozycję naszej rodziny równie dobrze jak ja, Yara. Wydanie Kylie za nich pokazuje, że jesteśmy ich godni. My, Garland, będziemy skończeni, jeśli odwołamy ślub w chwili, gdy coś stanie się Xavierowi”.
Bezradnie osunął się na kanapę, kontynuując: „Ja również nie mogę znieść widoku cierpienia naszej córki, ale nie mam innego wyjścia. Mam nadzieję, że wy dwoje będziecie w stanie mnie zrozumieć”.
„ Co masz na myśli, mówiąc, że nie ma innej drogi?” Yara przejęła stery, gdy tylko Hamish zaczął się wahać. „Xavier jest zaręczony z panią Garland. Nie będzie ich obchodziło, jak ma na imię panna młoda, czy to Kylie, czy cokolwiek innego, biorąc pod uwagę stan Xaviera!”
„ Co masz na myśli?” Hamish nie do końca zrozumiał.
„ Hamish...” Yara usiadła obok niego i chwyciła go za ramię. „Czy zapomniałeś, że masz jeszcze jedną córkę? Jest dwa lata starsza od Kylie i najstarsza córka Garlandów. Kylie jest tak naprawdę drugim dzieckiem”.
„ Masz na myśli Winnie? Nie ma mowy!” Hamish zaprotestował natychmiast, gdy jego żona wspomniała o jego drugiej córce.
„Czemu nie? Kylie zostałaby oszczędzona, gdyby Winnie poślubiła Xaviera.”
Hamish spojrzał na żonę. „Czy ty oszalałaś? Winnie ma problemy z umysłem. Wydanie za nich prostaka jest tak samo dobre, jak nazwanie Fairchildów głupcami!”
„ Ta prostaczka wychowała się na wsi przez lata, Hamish. Świat nie wie o jej istnieniu, a tym bardziej nie wie, że jest prostaczką. Najpierw wydajmy ją za mąż, a potem znajdźmy wymówkę. Powiemy im, że uderzyła się w głowę i straciła rozum, a nikt się o tym nie dowie”.
Yara kontynuowała: „Xavier jest w śpiączce, Hamish. W tym momencie jest praktycznie ślepy i nie wie, kogo poślubi. Poza tym, nadal będziesz odpowiedzialny za tę prostaczkę, jeśli nie wyjdzie za mąż. Jednak nie będziesz musiał się nią przejmować, gdy zostanie jedną z Fairchildów. Możemy zabić dwie pieczenie na jednym ogniu, robiąc to!”
Hamish uważał, że jego żona ma rację. Spojrzał na swoją ukochaną, samobójczą córkę i w końcu skinął głową.
„ W porządku. Poproszę kogoś, żeby przywiózł Winnie z wioski.”
Wkrótce sekretarka Hamisha, Wendy Wilkerson, odebrała Winnie z odosobnionej górskiej wioski w Avenport.
Winnie Garland była córką Hamisha i jego byłej żony.
Lata temu Hamish był spłukanym, nieślubnym dzieckiem wygnanym przez rodzinę. Jego była żona była łagodną i miłą kobietą.
Oprócz urodzenia mu dziecka w młodym wieku, pomogła mu się odbudować. Jednak niewierny Hamish rozpoczął romans, gdy stał się bogaty. Po powrocie do rodziny porzucił byłą żonę i córkę.
Winnie z kolei cierpiała na uszkodzenie mózgu z powodu nieleczonej gorączki, którą miała w młodości.
Natychmiast porzuciła babcię, która opiekowała się nią przez dziesięciolecia, myśląc o tym, że pojedzie za Wendy do dużego miasta po słodycze.
W tej chwili Winnie opierała się o szybę samochodu z głupim uśmiechem na twarzy. Jej czyste oczy były jak u dziecka.
Wendy zrobiło się żal jej młodego podopiecznego, więc oddała mu swój telefon.
„ Porozmawiaj z ojcem, pani Winnie. Jest po drugiej stronie.”
Winnie nadal się uśmiechała. Pod namową Wendy w końcu wzięła telefon i go ugryzła. „Pyszne! Mogę to zjeść?”
Wendy wyrwała telefon i odsunęła się. „Pani Winnie jest wciąż taka sama” – powiedziała Hamishowi przez telefon. „Ona nawet nie wie, co to jest telefon. Chce tylko jeść”.
Wendy nie wiedziała, że w tym momencie Winnie chłodno się do niej uśmiecha.
Jej szeroko otwarte, przenikliwe oczy błyszczały, zupełnie niepodobne do oczu upośledzonego umysłowo prostaka.
Xavier Fairchild miałby huczne wesele, gdyby nie to nieszczęście.
Ten wypadek samochodowy wprawił go w śpiączkę. Leżąc nieprzytomny w łóżku w tym momencie, nie był w stanie uczestniczyć we własnym ślubie.
W rezultacie rodzina Fairchild nie zaplanowała ceremonii ślubnej. Zamiast tego przywieźli Winnie do rezydencji Xaviera.
Zaniepokojona przedwczesnym ujawnieniem głupoty panny młodej, Yara bez skrępowania weszła do sypialni nowożeńców w noc poślubną.
Sypialnia Xaviera znajdowała się na drugim piętrze rezydencji. Pomimo jego stanu, tradycja nakazywała, aby panna młoda i pan młody dokonali konsumacji małżeństwa.
W tym celu Mary, gospodyni, zaprowadziła Winnie i Yarę na górę.
Aby ukryć prawdę o stanie psychicznym Winnie, Yara specjalnie ubrała ją w tradycyjny strój ślubny.
W tym momencie wzrok Winnie został zasłonięty przez ciężką, czerwoną zasłonę, która oślepiła ją na otoczenie.
Yara z kolei przyjrzała się dokładnie leżącemu mężczyźnie. Wyglądał na zupełnie bladego, a wokół jego łóżka znajdował się sprzęt medyczny. Od razu wiedziała, że niedługo odejdzie z tego świata.
Po raz kolejny Yara była wdzięczna, że nie wydała za mąż swojej córki.
Winnie nie zamierzała jednak podporządkować się życzeniom macochy. Im bardziej Yara pragnęła ukryć prawdę, tym bardziej ta pierwsza była zdeterminowana, by ją ujawnić.
Zdjęła welon i głośno mlaskała, zanim krzyknęła: „Jestem głodna, mamusiu! Chcę coś zjeść! Chcę mięsa!”
Yara podskoczyła na widok wybuchu emocji Winnie, która w samochodzie powiedziała jej, że da jej cukierki pod warunkiem, że będzie trzymać język za zębami, gdy znajdzie się w środku.
Nie wierzę, że zrobiłaby coś takiego w tej chwili!
Zawstydzona Yara pośpiesznie zakryła usta Winnie dłonią, zanim zaczęła macać welon. „Jak możesz tak nie szanować tradycji! Nie wolno ci podnosić welonu samej!”
„ Co się dzieje, pani Garland?” Mary zauważyła dziwny sposób, w jaki mówiła jej nowa pani.
Yara pośpiesznie odesłała Mary. „Nic. Taka już jest. Od dziecka jest żarłokiem i teraz musi być głodna. Czy mogłabyś zrobić jej coś do jedzenia?”
Jednak Mary miała dziwne przeczucie, że jej nowa pani nie była tak porywcza, jak twierdziła Yara. Dziewczyna wyglądała raczej jak prostaczka.
Gdy tylko Mary wyszła, Yara niecierpliwie zaciągnęła Winniego do łazienki.
Ponieważ łazienka była bardziej dyskretna, Yara postanowiła tam zrealizować swój plan.
Niezauważony przez Yarę i Winnie, Xavier, który leżał w łóżku, nagle otworzył oczy, gdy weszli do łazienki.
