W dniu, w którym Emily Evans została postawiona przed sądem przez swojego narzeczonego, padał ulewny deszcz.
Minęły cztery lata od momentu, gdy się zakochali, do momentu, w którym wzięli ślub; ona zawsze wierzyła, że on ją bardzo kocha i że ich życie małżeńskie będzie szczęśliwe.
Jednak w dniu ślubu osobiście wystawił ją na próbę z powodu słów jej przyrodniej siostry.
W cichej i uroczystej sali rozpraw rozległ się dźwięk młotka sędziego, oznajmiając początek chwili napięcia.
„Emily Evans, jesteś podejrzana o przekupywanie sędziów konkursowych, oszustwo akademickie i usiłowanie zabójstwa. Czy przyznajesz się do winy, czy nie?”
Przekrwione oczy Emily były pełne gniewu i desperacji, wpatrywały się w Alexa Watsona, jej narzeczonego. Nie mogła powstrzymać się od szyderczego uśmiechu.
Rodzina Watsonów była jedną z najbogatszych i najbardziej wpływowych rodzin w kraju. Nikt nie odważyłby się ich obrazić dla kogoś takiego jak ona.
Emily powiedziała słowo po słowie: „Nie mam nic do powiedzenia”.
Przez cały czas myślała, że Alex jest miłością jej życia. Ale okazało się, że miał romans z jej przyrodnią siostrą, Sloane Evans. Co więcej, ukradł jej osiągnięcia naukowe. A teraz fałszywie oskarżył ją o bycie morderczynią. Był bezwzględny.
Co jeszcze mogła powiedzieć?
Sędzia ponownie uderzył młotkiem i ogłosił werdykt.
„Sąd niniejszym skazuje oskarżoną Emily Evans na osiem lat więzienia i grzywnę w wysokości trzystu tysięcy dolarów”.
Proces dobiegł końca, a strażnicy więzienni eskortowali Emily.
Wychodząc z sali sądowej, Emily odwróciła się i spojrzała na Alex, siedzącą na miejscu powódki, a w jej oczach płonęła głęboka nienawiść i wściekłość.
Minęły trzy lata.
„Emily Evans, ktoś cię uratował. Możesz iść”.
Słysząc to, Emily podniosła głowę, a na jej bladej twarzy malował się szok.
Po trzech latach niekończących się tortur myślała, że będzie musiała tam zostać do końca wyroku. Nie spodziewała się, że pewnego dnia zostanie zwolniona.
Godzinę po wyjściu z więzienia Emily trafiła do szpitala.
Weszła na oddział i jej serce ścisnęło się, gdy zobaczyła matkę przez drzwi OIOM-u, leżącą nieruchomo na szpitalnym łóżku. Z bladą twarzą i różnymi aparatami podłączonymi do ciała, wyglądała na bez życia.
„Mamo...” Emily się zdenerwowała, jej głos drżał z emocji. Chciała otworzyć drzwi i wejść.
„Przestań! Ten oddział jest specjalnie zabezpieczony. Nikt nie ma prawa wejść bez mojego pozwolenia”. Nagle za nią rozległ się kobiecy głos.
Emily odwróciła się i była zaskoczona widząc osobę, która mówiła. „Sloane? Moja mama dawno temu zerwała więzi z rodziną Evans. Dlaczego wciąż jej to robisz?”
Mówiąc to, patrzyła na Sloane'a wzrokiem pełnym nienawiści.
Sloane spojrzała na Emily, a w jej oczach pojawił się błysk zazdrości i pogardy.
Potem prychnęła: „Emily, wygląda na to, że się mylisz. Ratuję ją. Beze mnie twoja matka umarłaby dawno temu. Być może, kiedy wyjdziesz z więzienia, zobaczysz tylko jej grób”.
Emily wzięła głęboki oddech, żeby się uspokoić. „Sloane, przestań być taka hipokrytyczna. Ratujesz moją matkę? Tylko głupiec w to uwierzy. Co ty naprawdę robisz? Wykorzystujesz ją, żeby mną manipulować, prawda?”
„ Emily, jesteś równie mądra jak zawsze. Nic dziwnego, że nazywali cię wschodzącą gwiazdą świata akademickiego. Ale szkoda, że teraz jesteś skazana za usiłowanie morderstwa. A twój los jest w moich rękach” – drwiła Sloane. „Więc dzisiaj wszystko, co musisz zrobić, to spędzić noc z Danielem Russellem. Potem zorganizuję twoje uwolnienie i leczenie twojej matki”.
„Daniel Russell? Ten staruszek jest już po sześćdziesiątce. Czy ty oszalałeś?” Oczy Emily rozszerzyły się z niedowierzania.
„I co z tego? Czy powinno mnie to obchodzić? To ty pójdziesz z nim do łóżka, nie ja. Jeśli spędzisz z nim jedną noc, nasza rodzina może zabezpieczyć kontrakt na broń dla rodziny Russell. To bardzo dochodowy interes. Powinieneś czuć się zaszczycony, że sprzedajesz swoje ciało, żeby zarobić dla nas tyle pieniędzy. Ale jeśli odmówisz...”
Sloane wskazała na OIOM. „Każe im odłączyć twoją mamę od aparatury podtrzymującej życie, a ona umrze na twoich oczach. Daję ci pięć sekund na podjęcie decyzji. Pięć, cztery, trzy...”
„Dobra! Pójdę” – zgodziła się Emily w rozpaczy. Tym razem nie mogła już powstrzymać łez, które powstrzymywała.
Nie miała wyboru. Dla dobra matki musiała to zrobić.
Po odświeżeniu się Emily została wsadzona do samochodu.
Dziś wieczorem było jej przeznaczone przespać się z sześćdziesięcioparoletnim obrzydliwym mężczyzną.
A ona wciąż była dziewicą.
