Noc była ciemna, a na zewnątrz grzmiało i błyskało. Padało cały dzień.
Adeline Dawson leżała zwinięta w kłębek w łóżku. Owinęła się kołdrą, ale mimo to nie mogła powstrzymać drżenia.
Od dziecka bała się ciemnych, burzliwych nocy. Czuła, jakby niezliczone niewidzialne ręce miały ją złapać i wciągnąć w otchłań.
Adeline ugryzła się w wargę. Mimo że całe jej ciało było teraz pokryte potem, nadal nie odważyła się poruszyć ani jednym mięśniem, ani wydać dźwięku.
Skrzypienie.
Drzwi sypialni powoli się otworzyły. Wtedy Adeline usłyszała dźwięk skórzanych butów uderzających o drewnianą podłogę.
Serce Adeline zaczęło bić szybciej i wstrzymała oddech na tak długo, że zaczęła odczuwać bóle w klatce piersiowej. Jej umysł zaczął wypełniać się okropnymi scenami, które sprawiły, że zadrżała.
Była sama w tej dużej willi. Aby zagwarantować prywatność panom, wszyscy służący przebywali w innym domu za główną rezydencją.
W następnej chwili Adeline zobaczyła, że ktoś ściąga z niej kołdrę, co sprawiło, że trzęsła się jeszcze bardziej.
„Nie...”
Krzyknęła w panice, ale to nie powstrzymało intruza przed bezwzględnym zerwaniem kołdry . Przez łzy Adeline zobaczyła przed sobą przystojnego mężczyznę w białej koszuli. To był Brendan Clemons, jej mąż.
„Co tu robisz?” Patrząc na Brendana przed sobą, Adeline poczuła, jak jej obawy stopniowo ustępują. Jej serce, które podskoczyło jej do gardła, powoli wróciło na swoje właściwe miejsce.
„Dlaczego? Spodziewałeś się kogoś innego?” Brendan puścił kołdrę, prychnął i zaczął rozpinać koszulę. Smukłymi palcami rozpinał guziki jeden po drugim, odsłaniając swoją umięśnioną, miodową klatkę piersiową.
Adeline natychmiast się zarumieniła i odwróciła wzrok.
„Jesteś nieśmiała?” Brendan wpatrywał się w swoją żonę, która siedziała w pozycji embrionalnej w łóżku. Miała na sobie jedwabną koszulę nocną. Wyglądała na bardzo zdenerwowaną i nie chciała spojrzeć mu w oczy. Jedno z ramiączek jej koszuli nocnej opadło z jej ramienia, a sposób, w jaki się skuliła, podniósł jej rąbek do uda. W słabym świetle jej nieskazitelna skóra wyglądała jeszcze bardziej uwodzicielsko.
Brendan przełknął ślinę, czując lekkie podniecenie.
Adeline i Brendan byli małżeństwem od trzech lat i uprawiali seks często. Widząc wyraz twarzy Brendana, Adeline od razu wiedziała, co myśli.
„Idź wziąć prysznic”. Adeline wyskoczyła z łóżka. Wyjęła piżamę Brendana z szafy, podała mu ją i wepchnęła go do łazienki.
Chwilę później usłyszała dźwięk płynącej wody z łazienki. Myśląc o tym, co się stanie, gdy Brendan skończy brać prysznic, Adeline poczuła, że pieką ją oczy.
Przez ostatnie trzy lata sumiennie odgrywała rolę pani Clemons. Ale gdy zapadła noc i ona i Brendan zostali sami w pokoju, torturował ją w łóżku.
Był jak szalone, nienasycone zwierzę, które nie przestawało, dopóki ona nie była całkowicie wyczerpana.
Podczas gdy Adeline była oszołomiona, drzwi łazienki otworzyły się i wyszedł z nich Brendan. Nie miał na sobie piżamy, którą dla niego przygotowała. Zamiast tego owinął się tylko ręcznikiem kąpielowym wokół talii. Woda kapała z jego włosów aż do brzucha, aż została wchłonięta przez ręcznik.
Zanim Adeline zdążyła się przygotować, Brendan zerwał ręcznik i rzucił go na podłogę. Złapał ją i położył na plecach na materacu. Następną rzeczą, jaką Adeline wiedziała, było to, że Brendan zsunął jej majtki na bok i wszedł w nią, a ona wydała z siebie krzyk bólu.
Brendan położył się na niej i zaczął pompować. Gorące powietrze, które wydychał, sprawiło, że jej płatki uszu i szyja zaczęły swędzieć. Następnie przeszedł do całowania i ssania jej pulchnych piersi. Nie mogła powstrzymać jęków i drżenia z podniecenia.
Brendan był tak gorący i twardy w jej wnętrzu, a jego pchnięcia były krótkie i szybkie. Adeline musiała przyznać, że jej mąż rzeczywiście był utalentowany w łóżku. Po zaledwie trzech latach zapamiętał już, gdzie znajdują się jej najbardziej wrażliwe punkty. W tej chwili znalazł jeden z nich i zaczął się o niego ocierać, doprowadzając ją do szaleństwa z przyjemności.
To ekstatyczne uczucie sprawiło, że Adeline zakręciło się w głowie i czuła każdy jego wstrząs przeszywający jej kręgosłup. Była uzależniona od tego uczucia. Kiedy Brendan wpychał się i wyciągał, wygięła plecy, a następnie uniosła biodra. Rozpaczliwie pragnęła sprostać każdemu jego pchnięciu. Potrzebowała być wypełniona.
W pomieszczeniu rozległy się dźwięki mokrych, trzaskających uderzeń i seksowne jęki Brendana.
„Chcę usłyszeć, jak jęczysz, kochanie. No dalej. Wypuść te dźwięki”. Głęboki, uwodzicielski głos Brendana oczarował Adeline do granic całkowitego oddania.
W końcu otworzyła szczelnie zamknięte usta i pozwoliła, by jej satysfakcja przekształciła się w miękkie, lecz niepohamowane jęki przyjemności. W końcu słysząc jęki żony, Brendan był jeszcze bardziej podniecony. Prawie nie mógł się powstrzymać.
Po dokładnym położeniu jej na łóżku, podniósł ją, posadził na podłodze i tam zaniósł. Zabrał ją również do łazienki i na balkon. Sprawił, że dochodziła raz po raz, jakby nigdy nie był zmęczony. W końcu była wyczerpana i zasnęła w jego ramionach.
Po długim czasie Adeline otworzyła oczy. Słysząc, jak Brendan oddycha miarowo, wiedziała, że śpi głęboko. Zdjęła jego rękę ze swojej talii, wysunęła się z łóżka i na palcach podeszła do okna. Usiadła i tępo wpatrywała się w nocne niebo.
Minęły trzy lata. Przez cały ten czas Brendan nigdy nie nazwał jej „kochanie”, chyba że uprawiali seks.
Adeline odwróciła się i spojrzała na przystojną twarz śpiącego Brendana. Poza momentami, gdy leżeli w łóżku, jego oczy były zawsze zimne i pozbawione emocji, gdy na nią patrzył.
