Rozdział 141

Daniel uśmiechnął się do mężczyzny, gdy uścisnęli sobie dłonie, a gdy pożegnali się i rozstali, jego uwaga skupiła się na mnie.

Nie mogę powstrzymać grymasu na twarzy, gdy nasze oczy się spotykają. Nie mam zamiaru się tak marszczyć, ale to po prostu wyszło. Daniel jednak nie wydaje się tego zauważać; albo jeśli zauważa, to nie obchodzi go to. Podnosi kieliszek wina w powietrze, jakby wznosił za mnie toast, zanim podnosi kieliszek do ust i bierze łyk białego eliksiru.

Ledwo zauważam, że idę w jego kierunku, dopóki nie znajdę się tuż przed nim, a on nie wygląda na zaskoczonego, widząc mnie tak blisko.