Κεφάλαιο 114 Γκρέισον

ΜΟΝΑΛΙΣΑ

Είχαν περάσει κιόλας λίγες μέρες. Δύο ή τρεις μέρες ή ίσως τέσσερις μέρες, δεν ήξερα πια. Μετά βίας ζούσα. Το μόνο σίγουρο σημάδι της ύπαρξής μου ήταν τα δάκρυά μου.

Έριξα μια ματιά στο γεύμα στο τραπέζι στο δωμάτιο και απλώς κοίταξα μακριά από αυτό. Δεν είχα φάει από τότε που με έφεραν εδώ. Ήπια λίγο νερό για να μείνω ζωντανός αλλά δεν άντεχα να τρώω όταν δεν είχα ιδέα τι γινόταν έξω. Όταν δεν είχα ιδέα σε τι κατάσταση βρισκόταν η μαμά μου αυτή τη στιγμή και όταν δεν είχα ιδέα αν ο Λούσιους ήταν ζωντανός ή... Ή νεκρός.