Κεφάλαιο 24 Αρ.24

Η Έμμα βρισκόταν ξανά στο ξόρκι του. Το γνώριμο άρωμα της κολόνιας του την τύλιξε. Ήταν σκούρο, μοσχομυριστό άρωμα λουλουδιών. Σαν λιβάδι κάτω από πανσέληνο. Οι σκληρές γραμμές του σώματός του πιέζονταν πάνω στο δικό της και ένιωθε κάθε εκατοστό του. Κανείς άλλος δεν υπήρχε γύρω τους. Θα μπορούσε να την είχε κάνει να την αγαπήσει ακριβώς εκεί στο κλαμπ, αν ήθελε. Δεν θα τον εμπόδιζε. Τον μισούσε και την επίδραση που είχε πάνω της. Αλλά υπήρχε άρνηση του τρόπου με τον οποίο το σώμα της ανταποκρίθηκε στο δικό του.

« Απλώς παραδέξου πόσο με θέλεις», της ψιθύρισε ο Γουίλ για να μην το ακούσει κανείς άλλος. Η στιγμή μάλλον δεν κράτησε περισσότερο από ένα λεπτό, αλλά ένιωθε σαν μια αιωνιότητα. «Θα τα κάνει όλα αυτά πολύ πιο εύκολα».

Η Σαμπρίνα απομάκρυνε την Έμμα από τον Γουίλ και μπήκε ανάμεσά τους.