ตอนที่ 27: ความลับอันยิ่งใหญ่ของลูน่า ลิลลี่

(มุมมองของลิลลี่มูน)

“ แล้วคุณคิดยังไงที่รัก” ไวแอตต์มองมาที่ฉันด้วยรอยยิ้มกว้างบนใบหน้าของเขา ซึ่งฉันมั่นใจว่ารอยยิ้มนั้นสะท้อนถึงรอยยิ้มของฉัน “ฉันคิดว่าคุณพูดถูกอย่างแน่นอน! ดูเหมือนว่าเอพริลจะเป็นคู่ครองของอเล็กซ์อย่างแน่นอน” ฉันมีความสุขมาก พ่อแม่ทุกคนต่างฝันว่าเมื่อลูกของตนได้พบคู่ครองที่ถูกกำหนดไว้ ไม่มีอะไรพิเศษไปกว่าความรู้สึกนั้นอีกแล้ว และฉันก็มีความสุขมากที่เอพริลได้คู่ครองของอเล็กซ์

มีอยู่ช่วงหนึ่งที่ฉันกังวลว่านั่นเป็นสาเหตุที่เขาคบกับอลิสัน อเล็กซ์ไม่ใช่คนที่จะคบหาใคร แม้ว่าฉันจะไม่ยอมให้ใครทำพฤติกรรมนั้นก็ตาม แต่เมื่อเขาเริ่มคบกับอลิสัน สิ่งเดียวที่ฉันกับไวแอตต์ทำได้คือทำหน้าบูดบึ้ง เด็กคนนั้น... ฉันสาบานว่าฉันอยากจะอุ้มเธอไว้บนตักบ้าง ซึ่งมันแปลกเพราะฉันไม่เคยทำแบบนั้นกับลูกชายของฉันเลย อย่างไรก็ตาม ด้วยอเล็กซ์ที่จะกลายเป็นอัลฟ่าในอนาคต มันคงไม่ใช่เรื่องแปลกที่เขาจะรู้สึกดึงดูดเข้าหาคู่ของเขาโดยสัญชาตญาณ แม้ว่าจะผ่านมาหกเดือนแล้วก็ตาม ฉันดีใจที่เขาเลิกกับเธอแล้ว และยิ่งมีความสุขมากขึ้นที่เขาได้อยู่กับเอพริล ฉัน ยังจำได้ว่าเมื่อพวกมันยังเป็นเพียงลูกสุนัขแรกเกิด พวกมันอยู่ด้วยกันอย่างไร ฉันไม่เคยเห็นลูกสุนัขสองตัวที่เข้ากันได้ดีขนาดนี้มาก่อน มันเหมือนกับว่าเมื่อตัวหนึ่งย้าย อีกตัวก็ย้ายตามไปด้วย ทุกครั้งที่เราไปเยี่ยมตัวหนึ่ง คริสตัลกับฉันจะพาพวกมันไปนอนกลางวัน และพวกมันก็จะร้องไห้ไม่หยุดจนกระทั่งเราพาพวกมันไปไว้ในคอกกั้นเด็กด้วยกัน จากนั้นพวกมันก็จะนอนลงและหลับไปพร้อมๆ กัน ฉันยังมีรูปถ่ายของพวกมันตอนอายุประมาณสองขวบในชุดที่เข้าชุดกัน พวกมันนอนหลับอย่างสบายในคอกกั้นเด็กกับหมาป่าตุ๊กตาตัวใหญ่ที่ไวแอตต์ซื้อมาให้อเล็กซ์เมื่อไม่กี่เดือนก่อน มันน่ารักมาก และมันนุ่มมาก มีขนสีดำสนิทและดวงตาสีเขียวสดใส