บทที่ 25: หนอนหนังสือ

(มุมมองของอเล็กซ์)

หลังจากกินมื้อสายแล้ว พวกเราก็ไปที่ห้องพักผ่อนเพื่อเล่นเกม COD ฉันคิดว่าพวกผู้ชายสัมผัสได้ว่าเอพริลต้องการพื้นที่ส่วนตัว เพราะพวกเขาไม่ได้รบเร้าให้เธอเล่นเกมหรือพยายามจะจีบเธอแบบแอบๆ พวกผู้ชายก็แค่ทำตัวเป็นปกติในขณะที่เราเล่นเกม แต่ฉันพบว่าตัวเองไม่สามารถจดจ่อกับเกมได้ จิตใจของฉันวนเวียนอยู่ในเช้านี้ เอพริลแย่ยิ่งกว่า เธอเงียบมากจนฉันมองดูเธอตลอดเวลาเพื่อให้แน่ใจว่าเธอไม่ได้หลับไปหรืออะไร เธอน่าจะเหนื่อยและหมดแรงทางอารมณ์ ฉันรู้ว่าฉันเหนื่อยและไม่ได้ทำอะไรมากเท่ากับเธอ

พวกเราเล่นกันอยู่พักใหญ่ เมื่อเธอขอ ตัวไปเข้าห้องน้ำอย่างเงียบๆ ถึงตาฉันเล่นบ้างแล้ว แต่จิตใจของฉันล่องลอยมากจนฉันตายไป “เฮ้ นายโอเคไหม” “ใช่ เจค ฉันโอเค แค่มีเรื่องมากมายอยู่ในหัว” “จะไปคุยเรื่องนี้กับใครไหม” “ไม่เป็นไร ฉันโอเค ขอบใจ” มีเรื่องหนึ่งเกี่ยวกับเจคเหรอ? เขารู้ว่าเมื่อไหร่ควรถอยกลับ แม้ว่าเขาจะมาขัดจังหวะความคิดของฉัน ทำให้ฉันหันกลับไปมองเอพริลอีกครั้ง ฉันมองไปที่โทรศัพท์และรู้ว่าเธอหายไปประมาณหนึ่งชั่วโมงแล้ว “เฮ้ มีใครเห็นเอพริลบ้าง” แค่ถามคำถามก็เริ่มทำให้ท้องของฉันปั่นป่วน ฉันเดาว่าฉันคงหวาดระแวงเล็กน้อยหลังจากเมื่อวาน เพราะนั่นคือสิ่งที่ฉันคิด “ฉันคิดว่าได้ยินเธอพูดบางอย่างเกี่ยวกับการไปห้องน้ำนะเพื่อน” “ใช่ คอนเนอร์พูดถูก ใจเย็นๆ หน่อยเพื่อน ฉันแน่ใจว่าเธอจะกลับมาเร็วๆ นี้” คอนเนอร์และออสตินพูดอย่างใจเย็น แต่ฉันเห็นพวกเขามองหาเธออยู่เหมือนกัน “อย่ามาบอกฉันว่าเด็กผู้หญิงมนุษย์คนนั้นได้เฆี่ยนตีเธอไปแล้วเหรอ” เกร็กหัวเราะ “พอแล้ว เกร็ก เด็กผู้หญิงมนุษย์คนนั้นบังเอิญเป็นลูกพี่ลูกน้องของฉัน ดังนั้นอย่าพูดจาไร้สาระเกี่ยวกับเธออีก!” ว้าว! เจคไม่ได้เป็นพี่ชายที่คอยปกป้องเธอมากเกินไปมาสักพักแล้ว เขาเคยเป็นแบบนั้นกับอัลลี่ แต่ด้วยที่เธอชอบนอนอยู่ใกล้ๆ ตลอดเวลา ในที่สุดเขาก็เลิกพยายามปกป้องเกียรติของเธอ แม้ว่าจะไม่มีใครกล้าลงมือรุนแรงกับเธอ ฉันเดาว่ามันแสดงให้เห็นว่าเจคเริ่มใส่ใจเอพริลมากแค่ไหนแล้ว เกร็กฉลาดพอที่จะถอยกลับอย่างรวดเร็ว ขอบคุณพระเจ้า