บทที่ 2: บทนำ

เป็นคืนฤดูใบไม้ร่วงที่สวยงามใน Wolfe County รัฐเพนซิลเวเนีย อากาศเย็นสบายแต่แจ่มใสและน่ารื่นรมย์ ดวงดาวส่องแสงระยิบระยับและพระจันทร์ส่องแสงอ่อนๆ บนท้องฟ้าเบื้องบน

คืนนั้นเป็นคืนที่เงียบสงบในเดือนตุลาคม เป็นเวลาเช้าตรู่พอดีที่ผู้คนยังคงเดินไปมาตามท้องถนนในเมืองเล็กๆ ในชนบทของรัฐเพนซิลเวเนีย ที่ไหนสักแห่งในเมือง มีผู้หญิงคนหนึ่งร้องคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวด สร้างความรบกวนต่อความสงบเงียบของหอผู้ป่วยหลังคลอดของโรงพยาบาลในท้องถิ่น

“ คุณทำได้ดีมากนะที่รัก! ฉันภูมิใจในตัวคุณมาก!” คุณพ่อที่กำลังจะเป็นพ่อที่ภูมิใจกระซิบกับภรรยาที่ยังสาวของเขาในขณะที่เธอร้องไห้ออกมาอีกครั้งในขณะที่พยายามผลักดันชีวิตใหม่ให้กับโลกใบนี้ เธอจ้องไปที่สามีของเธอ กัดฟันขณะตอบด้วยน้ำเสียงเหนื่อยล้าและเจ็บปวด “เงียบไปซะ ไทเลอร์! ฉันเกลียดคุณ! คุณทำแบบนี้กับฉัน!!” คำตอบของเธอทำให้หมอหัวเราะเบาๆ ในขณะที่ไทเลอร์เพียงแค่ยิ้ม จูบหน้าผากที่เปียกเหงื่อของภรรยาและพูดว่า “ผมรู้ ที่รัก ผมรักคุณ!”

“ โอเค คริสตัล แค่นี้ก่อนนะ เบ่งอีกแรงเดียวแล้วลูกก็จะออกมาแล้ว” คุณหมอพูดขณะที่ดูเครื่องตรวจ และเมื่อเส้นเล็กๆ เริ่มสูงขึ้น แสดงว่ากำลังเกิดการบีบตัวอีกครั้ง คุณหมอก็บอกว่า “เบ่งเดี๋ยวนี้ คริสตัล เบ่งให้แรงที่สุดเท่าที่จะทำได้!”

คริสตัลกรี๊ดออกมาอีกครั้ง เสียงนั้นดังมากจนน่าแปลกใจที่ทุกคนไม่สะดุ้ง และเธอก็กรี๊ดต่อไปจนกระทั่งได้ยิน เสียงที่ไพเราะที่สุดที่เธอเคยได้ยินเต็มห้องเมื่อลูกน้อยของเธอหายใจเข้าเป็นครั้งแรกและเริ่มร้องไห้เบาๆ ในขณะที่คุณหมอประกาศว่า “ยินดีด้วย! เป็นเด็กผู้ชาย!” และคริสตัลก็เอนตัวพิงหมอนพร้อมกับรอยยิ้มแห่งความสุขที่ฉายชัดบนใบหน้าของเธอ

คุณหมอวางลูกชายลงบนท้องของแม่เบาๆ ก่อนจะหันไปหาไทเลอร์และถามว่า “คุณอยากตัดสายสะดือไหม” ไทเลอร์ยิ้มอย่างภาคภูมิใจ ขณะพยักหน้าและพูดว่า “เยี่ยมเลย!” แทบจะกลั้นความสุขไว้ไม่ได้ ขณะที่พยาบาลหัวเราะเบาๆ และช่วยเขาสวมถุงมือยาง จากนั้นจึงยื่นกรรไกรผ่าตัดให้เขา ไทเลอร์เอนตัวเข้าไปและวางกรรไกรตรงจุดที่คุณหมอบอก และตัดสายสะดืออย่างรวดเร็วเพียงครั้งเดียว ถือเป็นการต้อนรับลูกชายคนใหม่ของเขาสู่โลกอย่างเป็นทางการ คริสตัลใช้เวลาพักผ่อนสักครู่ เธอส่งยิ้มให้ลูกชายตัวน้อยของเธอในขณะที่รอให้หมอตรวจเสร็จ อย่างไรก็ตาม เธอได้พักผ่อนเพียงไม่นาน เนื่องจากเครื่องตรวจเริ่มส่งเสียงเตือนเบาๆ อีกครั้ง เพื่อบอกพวกเขาว่าต้องทำการตรวจให้เสร็จ

พยาบาลคนหนึ่งเข้ามาหาและรีบอุ้มเด็กน้อยตัวน้อยออกมาจากช่องท้องของแม่ แล้วยกตัวขึ้นและนำออกจากห้องเพื่อทำความสะอาดและวัดขนาดตัวของทารก ขณะที่พยาบาลกำลังทำเช่นนั้น เธออดไม่ได้ที่จะพูดว่า “โอ้ ลูกน้อยคนนี้จะต้องทำให้ หัวใจสลายแน่ๆ!” คำพูดดังกล่าวทำให้ไทเลอร์ยิ้มอย่างภาคภูมิใจ ก่อนจะหันกลับไปสนใจภรรยาของเขาอีกครั้ง

พยาบาลรีบออกจากห้องไปพร้อมกับอุ้มทารกไว้ในอ้อมแขน เมื่อประตูปิดลง เธอได้ยินแพทย์บอกกับคริสตัลว่า “โอเค คริสตัล ตอนนี้คุณกลายเป็นมืออาชีพในเรื่องนี้แล้ว มาทำให้ทารกคนที่สองได้พบกับพี่ชายของมันอีกครั้งดีไหม” หกนาทีต่อมา ก็มีเสียงทารกงอแงเบาๆ ขณะที่แพทย์ประกาศว่า “ยินดีด้วย! เป็นผู้หญิงแล้ว!”

*****

คู่รักที่กำลังมีความสุขไม่รู้ว่าความมืดมิดได้ปกคลุมโรงพยาบาลในเย็นวันนั้น มันเข้ามาในรูปแบบของพยาบาลสาว พยาบาลสาวคนนี้เดินอย่างใจเย็นเข้าไปในห้องเด็กอ่อนที่เด็กทารกทุกคนกำลังนอนหลับอยู่โดยไม่มีใคร สนใจเธอเลยเพราะดูเหมือนว่าเธอจะอยู่ที่นั่น เธอเดินตรงไปที่เปลของเด็กชายและเริ่มเข็นมันออกจากห้องเด็กอ่อนอย่างใจเย็นราวกับว่าจะพาเขาไปหาแม่และพ่อของเขา เธอเดินอย่างสบายๆ ไปตามทางเดินโดยไม่มีใครสนใจเธอเลยขณะที่เธอเดินไปที่บันไดหนีไฟ เมื่อเข้าไปในบันไดหนีไฟ เธอดันเปลไปชิดผนังและยกทารกออกจากเปลเล็ก ปรับผ้าห่มสีฟ้าเล็กๆ ของเขา และเดินออกจากอาคารไปในความมืดทันทีที่ฝนเริ่มโปรยปรายลงมา

ไม่กี่นาทีต่อมา ภายในโรงพยาบาล คริสตัลก็ร้องออกมาอีกครั้ง เพียงแต่คราวนี้เสียงนั้นเต็มไปด้วยความเจ็บปวดอีกแบบหนึ่ง ขณะที่เสียงร้องทุกข์ของคริสตัลดังไปทั่ว พยาบาลที่ยังคงกอดลูกน้อยไว้แน่นก็หายลับไปในยามค่ำคืน ไม่มีใครเห็นหรือได้ยินข่าวคราวจากเธออีกเลย