ตอนที่ 11: ห้องที่เต็มไปด้วยคนแปลกหน้า

(มุมมองของเดือนเมษายน)

เมื่อวานเป็นวันจับกุมครั้งใหญ่ ฉันไปที่ห้องสมุดสาธารณะและพยายามค้นหาบทความในหนังสือพิมพ์เก่าๆ เกี่ยวกับการลักพาตัว แต่หาอะไรไม่พบเลย ฉันหาต้นฉบับของบทความที่พ่อตัดมาไม่ได้ด้วยซ้ำ และพ่อเก็บบทความไว้เพียงแต่ไม่มีหัวเรื่อง ซึ่งหมายความว่าฉันไม่รู้ว่าหนังสือพิมพ์ฉบับใดหรือฉบับใดที่ตีพิมพ์เรื่องราวเหล่านี้ ฉันจึงไม่มีจุดอ้างอิงที่จะไปที่สำนักงานของหนังสือพิมพ์นั้นเองและดูในคลังเอกสาร ฉันยังพยายามค้นหาทางออนไลน์โดยใช้คอมพิวเตอร์ของพวกเขาแต่ก็ไม่มีข้อมูลใดๆ เลย ฉันหมายความว่า ฉันมีวันที่ของเหตุการณ์นั้น แต่แค่นั้นแหละ ฉันไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรต่อไป และนั่นทำให้ฉันรู้สึกกระสับกระส่าย แต่ฉันจะไม่ยอมแพ้

หลังจากนั้น ฉันไปยิมเพื่อออกกำลังกายอย่างหนักก่อนจะกลับบ้านไปอาบน้ำและเก็บของให้เสร็จ เมื่อเสร็จแล้ว ฉันดูเวลาในโทรศัพท์และพบว่าเป็นเวลาเพียง 11.30 น. ฉันจึงลงไปที่ห้องครัว การทำอาหารทำให้ฉันผ่อนคลายเสมอ โดยเฉพาะการอบขนม แม่ก็รู้ดีเช่นกัน ดังนั้นเมื่อพวกเขาต้องการหาบ้านที่อยู่แถวนี้ แม่จึงเลือกบ้านที่มีเตาอบสองชั้นซึ่งอยู่ติดกับเตาไฟฟ้าแบบปล่อยอิสระ ทำให้ฉันอบขนมได้สามเตา สวรรค์ของคนทำขนมเลย! ฉันเลยคิดว่าจะทำบางอย่างเพื่อเอาไปทานที่บ้านลุงไวแอตต์ในมื้อเย็นพรุ่งนี้ ตอนนี้ไม่มีใครอยู่บ้านกับฉัน ฉันจึงรีบดึงแขนเสื้อขึ้น เปิด iTunes เปิดโหมดจิตวิเคราะห์ (ใช่แล้ว นั่นคือสิ่งที่ฉันเรียกมัน ฉันคิดว่าเป็นเพราะฮอร์โมนไม่สมดุล) และลงมือทำงาน