Rozdział 2

Kiedy Lin Yuzhen usłyszała ten głos, lekko zadrżała.

Spojrzała na stojącego przed nią Lin Xiao. Jej dziadek nigdy się o nią nie martwił odkąd się urodziła.

Lin Xiao nawet na nią nie spojrzał, kiedy się urodziła, ponieważ była dziewczynką.

Teraz miał wybrać jej męża i podjąć decyzję, która wpłynie na resztę jej życia.

Lin Yuzhen ciężko oddychał. Była zła i sfrustrowana, otworzyła usta, żeby zaprotestować, ale nagle zobaczyła Lin Wena siedzącego na wózku inwalidzkim, kręcącego głową i błagającego wzrokiem.

Więc nic nie powiedziała.

„ Panie i panowie, po przeprowadzeniu procesu selekcji przez naszą rodzinę, spośród dziesięciu wspaniałych kandydatów wybraliśmy najlepszego na męża Yuzhen. Mam nadzieję, że wszyscy tutaj będą błogosławić nową parę!”

Na te słowa wszyscy zaczęli bić brawo.

Lin Yuzhen uważała, że te oklaski były kpiną z niej. Albo nawet litować się nad nią.

Jej oczy zrobiły się czerwone i z trudem powstrzymywała łzy.

„ Tato, to jest ten mężczyzna.”

Lin Qiang wyjął pięknie zaprojektowaną kartkę i podał ją Lin Xiao. Na nim wypisano nazwę ich ostatecznego wyboru.

Sprawdzili już wszystko dokładnie. Ten facet nie miał żadnej przeszłości, był sierotą, miał ponad trzydzieści lat, był słabo wykształcony, nieokrzesany, nie miał żadnych umiejętności i był bezdomny – można by rzec, że można go było uznać za człowieka zupełnie bezużytecznego.

A nawet cierpiał na okresowe ataki szaleństwa.

Słyszeli, że to dziedziczne!

Jeśli tak, to po tym, jak ten mężczyzna poślubił Lin Yuzhen, nie tylko pozbawił Lin Yuzhen rodzinnego biznesu, ale także jej dzieci mogły zapomnieć o zabraniu choćby centa Linsom!

Lin Qiang spojrzał na Lin Yuzhena i jego rodzinę siedzących w jednym miejscu i na jego twarzy odmalowała się chwila radości.

„ Chciałbym teraz ogłosić nasz ostateczny wybór!”

Lin Xiao miał dalekowzroczność i nie widział wyraźnie, więc zmrużył oczy i uważnie przyjrzał się kartce, po czym oznajmił: „To ten szczęśliwy młody człowiek, Jiang Ning!”

W chwili, gdy ogłoszono nazwę hotelu, wszyscy odwrócili się w stronę tylnych drzwi hotelu.

Miał zamiar poślubić członka rodziny, więc oczywiście mógł wejść tylko tylnymi drzwiami.

Tylne drzwi się otworzyły i wszedł młody mężczyzna.

Lin Wen i jego żona nie mogli znieść tego widoku.

Wiedzieli, że Lin Qiang z pewnością wybierze najgorszego mężczyznę na męża Lin Yuzhen.

Ale Lin Yuzhen odwrócił się, żeby spojrzeć. Chciała zobaczyć, kto zostanie jej mężem.

Jiang Ning podniosła wzrok i spojrzała jej w oczy, ale żadne z nich nic nie powiedziało.

Przeszedł przez korytarz i wszyscy na niego patrzyli. Co dziwne, wyraz jego twarzy zdawał się być kpiący, a zarazem wyrażał pewną schadenfreude.

„ Jiang Ning, gratuluję ci zostania mężem Lin Yuzhen i poślubienia jej członka rodziny Lin”.

Lin Qiang dodał: „Nie musisz nam dziękować, mamy tylko nadzieję, że będziesz dobrze opiekować się Yuzhenem”.

Jiang Ning powinien być dla niego wiecznie wdzięczny rodzinie Linów za zapewnienie domu bezdomnemu sierocie, takiemu jak on.

Lin Qiang podszedł do Lin Yuzhen i delikatnie wziął ją za rękę. Na jego twarzy malowała się troska i zainteresowanie.

„ Chodź, Yuzhen.”

Wziął Lin Yuzhen za rękę i poprowadził ją przed Jiang Ning, po czym położył jej dłoń na dłoni Jiang Ning.

Wszyscy goście, widząc to, zaczęli znów klaskać, jakby uczestniczyli w radosnej ceremonii zaręczynowej.

Ale Lin Wen i jego rodzina wiedzieli, że wszyscy się z nich po prostu śmiali!

Jutro wszyscy w Donghai dowiedzą się, że pewien mężczyzna poślubił kobietę z rodziny Lin i został mężem Lin Yuzhen, a to będzie tematem rozmów w całym mieście.

Umysł Lin Yuzhen stał się pusty, jakby całkowicie się opróżnił.

Wydawało się, że nic nie słyszała ani nie widziała, nie wiedziała nawet, o której kończy się bankiet.

Gdy tylko bankiet dobiegł końca, Sumei natychmiast wyszła zapłakana, a Lin Wen szybko potoczył za nią swój wózek inwalidzki.

Gdy tylko weszła do hotelu, zimny wiatr uderzył ją w twarz i Lin Yuzhen odzyskała przytomność.

Spojrzała na Jiang Ning, która stała obok niej. Jej twarz była pozbawiona wyrazu, ale głos chrypliwy.

„ Wujku, nie winię cię.”

Kontynuowała cicho: „Tobie również należy współczuć”.

Jiang Ning był od niej o dziesięć lat starszy, więc wydawało się stosowne, żeby nazywać go wujkiem.

Jiang Ning nic nie powiedziała.

Przez cały dzień nie powiedział ani słowa.

Osoba przed nim to była ta sama mała dziewczynka, którą widział piętnaście lat temu. Była tak samo miła jak zawsze.

Tolerowała tę sytuację i znosiła tego rodzaju prześladowania, tylko po to, aby jej rodzice mogli żyć szczęśliwie.

„Oho, mój drogi kuzynie, gratulacje!”

Nagle z wejścia wyszedł mężczyzna i uśmiechając się, złożył dłonie i powiedział: „Gratuluję tak wspaniałego męża!”

Celowo podkreślił słowo „wybitny” i powiedział to z dużym sarkazmem.

Lin Yuzhen zmarszczyła brwi i ugryzła się w wargi. Spojrzała na Lin Fenga i zacisnęła pięści.

„ Mój tata i cała rodzina ciężko pracowali na wasze małżeństwo” – westchnął Lin Feng. „No cóż, teraz, gdy już wszystko jest ustalone i znalazłaś kogoś, mój wujek też może być spokojny”.

Nie przejął się tym, że Lin Yuzhen zbladła, więc odwrócił się, by rzucić spojrzenie Jiang Ning.

Tego bezużytecznego człowieka znalazł jego ojciec, Lin Qiang. Kiedy pomyślał o informacjach, jakie o nim mieli, nie mógł powstrzymać się od śmiechu.

Więc człowiek może być aż tak bezużyteczny.

„ Do mojego nowego kuzyna: skoro poślubiłeś Linsów, lepiej, żebyś był miły dla mojego kuzyna” – kontynuował Lin Feng radośnie. „Szybko miej dzieci, ok? To ucieszy również dziadka.”

„Bez względu na to, jak wygląda twoje dziecko, a nawet czy urodzisz je upośledzone, Linsowie mogą sobie pozwolić na jego wychowanie”.

Lin Yuzhen nie mógł już tego znieść. „Lin Feng, czy już skończyłeś?”

„ Yuzhen, po prostu udzielam wam błogosławieństwa”, odpowiedział Lin Feng. „Dziadek powiedział też, że ma nadzieję, że niedługo będziecie mieli dzieci. Myślę, że dziś wieczorem uda ci się ukończyć tę misję.

Gdyby naprawdę mieli upośledzone dziecko, byłoby to jeszcze śmieszniejsze.

" Ty!"

Lin Yuzhen podniósł rękę, a twarz Lin Fenga natychmiast pociemniała.

„ Co, chcesz mnie uderzyć?”

Lin Yuzhen ugryzła się w wargi, zła i oburzona.

Gdyby odważyła się uderzyć najstarszego wnuka Linsów, to jutro jej rodzina zostałaby wyrzucona z domu!

Dla jej dziadka tylko wnukowie byli członkami rodziny Lin. Ona…nie kwalifikowała się.

Lin Feng poczuł jeszcze większą radość, gdy zobaczył, że Lin Yuzhen opuszcza rękę.

Od kiedy byli młodzi, tylko on mógł dręczyć Lin Yuzhen. Lin Yuzhen mogła marzyć o tym, żeby go wykorzystać.

„ Robię to dla twojego dobra, ale nie doceniasz moich dobrych intencji” – Lin Feng westchnął celowo i głośno. „Twój ojciec jest sparaliżowany od wielu lat, a twoja rodzina dawno by umarła z głodu, gdyby rodzina Lin cię nie wsparła. Włożyliśmy tyle wysiłku, żeby znaleźć ci męża, a ty nie dość, że jesteś niewdzięczna, to jeszcze chcesz mnie uderzyć. Jeśli dziadek dowie się, że próbowałeś mnie uderzyć, konsekwencje…

Lin Yuzhen zaczął się trząść.

Spojrzała na Lin Fenga z wielką wściekłością – jak ktoś może być tak bezwstydny!

Odwróciła się, by odejść, ale Lin Feng ponownie zablokował jej drogę.

„ Yuzhen, to decyzja dziadka. Jeśli nie jesteś zadowolony, idź i mu to powiedz.

Lin Yuzhen zaczęła płakać z oburzenia, a jej gniew osiągnął granice.

„ Co chcesz zrobić?”

Jiang Ning nagle przerwał milczenie.

Lin Yuzhen podniosła głowę, spojrzała na Jiang Ning i wykrzyknęła: „Mam ochotę dać mu mocnego klapsa!”

DOSTAĆ ZA SWOJE!

Właśnie skończyła mówić, gdy usłyszała głośny odgłos uderzenia. Lin Feng trzymał się za twarz i osuwał na ziemię. Nie zdążył nawet krzyknąć.

Zdołał zareagować dopiero wtedy, gdy poczuł pieczenie na twarzy. To on dostał policzek!

To Jiang Ning go uderzyła!

Lin Feng był oszołomiony, podobnie jak Lin Yuzhen.

Jiang Ning odważył się uderzyć Lin Fenga?

To był po prostu mężczyzna, który wżenił się w rodzinę!

" Ty…"

Twarz Lin Yuzhena natychmiast zbladła ze strachu.

Lin Feng miał zabić Jiang Ning!

„ Dlaczego mnie posłuchałeś?” Lin Yuzhen mruknął.

„ To dlatego, że teraz jesteś moją żoną” – odpowiedziała Jiang Ning.