Bölüm 153 - Benim için de aynı şey geçerli.

Bu sessizliğin ortasında kendi kalbimin atışını duyabiliyorum. Kelimeler dudaklarımdan sakin ve yumuşak bir şekilde kayıyor ama bu odada kayboluyorlar, neredeyse etrafımızda dolaştıklarını hissedebilmeme rağmen.

Gözyaşlarım kirpiklerimi ıslatıyor, gözlerimi kapatıyorum, göğsümde yanan, sızlayan, onu parçalayan beklentiye teslim oluyorum.

Dürüst olmak gerekirse, zaman uzuyor gibi görünüyor; dakikalar geçmek bilmiyor gibi. Bir cevap için ne kadar zamandır beklediğimi bile bilmiyorum. Aslında, o kadar uzun zaman geçtiğinden şüpheliyim, ancak bu sessizliğin onlarca yıldır üzerimizde olduğunu hissediyorum.