Hoofdstuk 38

“ Niet...bewegen.”

De stem van de vreemdeling kwam recht van achter me. Ik wilde schreeuwen, maar een gehandschoende hand sloeg over mijn mond en een dunne arm om mijn middel. Het enige wat ik kon doen was mijn ogen stijf dichtknijpen en hopen dat mijn lot op zijn minst snel en pijnloos zou zijn.

Het gegrom werd luider. Het klonk niet als een dier dat ik ooit eerder had gehoord. Het klonk... menselijk en katachtig tegelijk, en het kwam niet van de vreemdeling.