Rozdział 179 Nagroda

Poranny wiatr delikatnie muskał twarz Daisy. Kojący powiew wiatru sprawił, że poczuła się bardzo zachwycona, spojrzała na Edwarda, który uważnie prowadził samochód, i nie mogła powstrzymać się od delikatnego uśmiechu; czuła się, jakby była najszczęśliwszą kobietą na świecie.

„Czemu na mnie patrzysz? Czy mam coś brudnego na twarzy?” zapytał Edward. Kiedy Edward odwrócił głowę i spojrzał na Daisy, spotkał się z jej wzrokiem i zobaczył, że już wcześniej był na nim skupiony.

„Tak, jest” – odpowiedziała. Daisy drażniła go radosnym wyrazem twarzy i odkryła, że dobrze jest być kochanym i otoczonym opieką.