Rozdział 148

Diana

W pokoju zapada cisza. Starsi zastygają w miejscu, a niektórzy wyglądają na bardzo zaniepokojonych. Kątem oka widzę, jak twarze Omegi tracą kolor, ich usta otwierają się i zamykają, ale nie wydobywa się z nich żadne słowo. Z zimną satysfakcją obserwuję, jak Beta Marcus blednie, na jego czole tworzą się krople potu, a jego oczy przeskakują po pokoju, jakby szukały drogi ucieczki. Jego noga zaczyna się trząść, co jest oznaką jego słabnących nerwów. Jego zadufana pewność siebie legła w gruzach, a teraz z niego sączy się desperacja.

Ale to Alfa Darius przykuwa moją uwagę. Jego surowa, pomarszczona twarz stwardniała, gdy moje słowa rozbrzmiewały w pokoju. Jego oczy zwężają się, błyszczące podejrzliwością, a spojrzenie przesuwa się ze mnie na Marcusa. Zmiana jest na początku subtelna, ale potem się wyostrza. Jego skupienie na Marcusie nie jest już przypadkowe; to ciężkie, palące spojrzenie Alfy kipiącej z wściekłości.