Rozdział 338

„Wydaje się to ironiczne... Emocje innych są dla mnie dostępne, wszystko, co muszę zrobić, to otworzyć się na ich odbiór. Ale moje własne uczucia trzymam mocno zamknięte. Dopóki nie wydostaną się na zewnątrz w postaci koszmarów lub omdleń

Alex pochylił się i dał mi krótkiego, delikatnego pocałunku w usta. „Emma, proszę, przestań się za to obwiniać. Zanim cię poznałem, robiłem to samo. Tylko z tobą i dzięki tobie mogę teraz być otwarty i szczery co do tego, co czuję”.

Przytuliłam się do jego piersi, przyciągając nos do gardła i wdychając jego zapach. „Wiem” – wymamrotałam, nagle czując się senna i pocieszona.