Rozdział 27

Emma

Drzwi otworzyły się, ukazując wysoki, wysoki sufit pomalowany misternymi scenami wilkołaków w bitwie. Lśniące żyrandole wisiały nisko co pięćdziesiąt stóp, rzucając bursztynowe światło na całe pomieszczenie. Stół, w którym mogło usiąść co najmniej pięćdziesiąt osób, ciągnął się przez całą długość pomieszczenia. Zapach polnych kwiatów unosił się w powietrzu. Max i ja weszliśmy do Wielkiej Sali.

Max z gracją i pewnością siebie wepchnął mnie do pokoju. Inni już zbierali się w małych grupkach. Rozpoznałem Elizabeth, jej nieokrzesanego stewarda i kilka szlachetnych kobiet z przyjęcia herbacianego, którym teraz towarzyszyli ich mężowie. Max ulokował się w jednym z małych kręgów par. Tyler i Mia poszli po drinki. Zastanawiałem się, który z tych mężczyzn był królem, a który przyrodnim bratem Benjaminem.