Rozdział 221

Enzo

„Idź, Nirna” – powiedziałem. „Obiecuję, że spotkamy się w domkach”.

Nina rzuciła mi pełne bólu, zirytowane spojrzenie. Wiedziałem, że nie chce, żebym został i chciała, żebym poszedł z nią. Ja też chciałem pójść z nią. Ale musiałem zostać, bo wiedziałem, że jeśli nic nie zrobię i nie powstrzymam łobuzów, to będą nas gonić i w końcu zapędzą nas w kozi róg. Było ich tylko kilku i wiedziałem, że dam radę.