Rozdział 4 Test

Była druga w nocy, gdy Nate był w swoim gabinecie, zaangażowany w rozmowę wideo. Wtedy z pokoju obok rozległ się krzyk.

Gwałtownie wstał i otworzył drzwi sąsiedniego pokoju.

Gdy pokój był pusty, Nate poczuł niepokój i zawołał: „Leanna? Gdzie jesteś?”

Z łazienki dobiegł cichy dźwięk.

Nate pobiegł do łazienki i odkrył, że jest zalana.

Leanna była w pozycji półkucniętej, próbując się podnieść, podpierając się ścianą.

Szybko ją podniósł, a ona zaskoczona krzyknęła „Ach” i mocno ścisnęła go za szyję.

Z ciała Nate unosił się zapach gardenii, który był zapachem jej ukochanego żelu pod prysznic, którego zawsze używała.

Podczas poprzednich bliskich spotkań Leanna musiała uspokoić oddech, obawiając się, że mężczyzna wyczuje jej głęboko skrywane emocje.

Ale w tym momencie postanowiła podjąć odważny krok.

Leanna przytuliła się do obojczyka Nate'a, przechylając głowę do góry. Celowo wypuściła głęboko powietrze, muskając oddechem jego jabłko Adama.

Podobno jest to miejsce, na które mężczyźni są najbardziej wrażliwi.

Cichym tonem wymamrotała: „Wujku, chyba zraniłam się w stopę”.

Nate pochylił głowę, by spojrzeć na Leannę, a ona „przypadkowo” przechyliła głowę do góry, co spowodowało, że ich nosy się zderzyły.

Jej serce waliło tak, jakby miało wyskoczyć z piersi. Poczuła cień żalu; gdyby tylko przechyliła głowę trochę bardziej, ich usta mogłyby się spotkać.

To wywołałoby zupełnie inne uczucia.

Nate mocniej ścisnął Leannę, czując, jak ciepło rozchodzi się po jego ciele w miejscu, gdzie ich skóra się stykała.

Zauważył, że jej sukienka na ramiączkach zakrywała wyjątkowo niewiele ciała.

Być może na skutek wcześniejszych prób stanięcia, odsłonięta została część klatki piersiowej Leanny, ukazując kuszący fragment gładkiej skóry.

Ponadto sukienka była za krótka, sięgała zaledwie do ud.

Leanna spojrzała na niego oczami pełnymi łez, pewnie trzymając go w objęciach, najwyraźniej nie zdając sobie sprawy z potencjalnego wpływu ich intymnej pozy na mężczyznę.

Nate położył Leannę na łóżku z szybką pilnością, jak gdyby dotykał gorącego ziemniaka, a następnie narzucił na nią koc. Jego spojrzenie stało się twardsze, gdy ją upomniał: „Czyż nie pouczałem cię, żebyś nie nosiła koszulek? Twoja sukienka powinna sięgać do kolan”.

Nate spojrzał na nią od stóp do głów, a na jego ustach pojawił się nieprzyjazny uśmiech. „Jaki jest cel takiego stroju? Jestem twoim wujkiem. Nie próbujesz mnie uwieść, prawda?”

Leanna rzeczywiście myślała o uwiedzeniu go, ale ton jego obnażenia sprawił, że poczuła jedynie zażenowanie i upokorzenie.

Odwróciła wzrok, niezdolna spojrzeć mu w twarz. „Czy jest jakiś problem z tym, że ubieram się lekko w swojej własnej przestrzeni? Nigdy nie wychodziłam w ten sposób. To ty się wtrąciłeś”.

Wyraz twarzy Nate'a stał się surowy. „Czemu wstałeś o tak późnej porze? Co cię nie daje zasnąć?”

„Właśnie korzystałam z toalety, gdy przypadkowo nadepnęłam na umywalkę wypełnioną wodą i się poślizgnęłam. Czy jest coś złego w wypadku?” Głos Leanny drżał, ciężki od łez, gdy mówiła.

Upadła, ale jego pierwszą reakcją nie było pytanie o jej samopoczucie. Zamiast tego postanowił zbesztać jej strój i wyśmiać ją. Było oczywiste, że Nate nie troszczył się o nią szczerze.

Widząc jej łzy, rysy twarzy Nate'a się rozluźniły. Przykucnął, wzdychając. „Jak sobie poradzisz sama za granicą?”

Leanna podniosła oczy, teraz już błyszczące od łez, i zapytała: „Czy to oznacza, że mogę tu zostać?”

Zachowanie Nate'a stawało się coraz zimniejsze. Podniósł się na całą wysokość, wbijając w nią surowe spojrzenie. „Leanna, czy ty próbujesz szarpnąć mnie za struny serca?”

Leanna zamknęła oczy, pochłonięta falą rozczarowania.

Jak mógł ją postrzegać w takim świetle? Czy naprawdę uważał ją za kogoś manipulującego?

Mruknęła z irytacją: „Oczywiście próbowałam wykorzystać swój wygląd na swoją korzyść”.

Niestety, nie tylko jej próba sprawdzenia się nie powiodła, ale także sprawiła, że poczuła się jeszcze bardziej sfrustrowana.

„Czy twoja stopa jest w porządku? Czy powinniśmy to sprawdzić w szpitalu?” Nate westchnęła z rezygnacją, delikatnie wyciągając stopę spod koca, aby delikatnie ją nacisnąć.

Ciepło z jego dłoni wysłało falę mrowienia od podeszwy jej stopy prosto do serca. Leanna szybko cofnęła stopę, ukrywając ją pod kocem i mruknęła: „To trochę bolesne. Trochę odpoczynku powinno to wyleczyć”.

Nate skinął głową. „Odpocznij trochę. Jeśli jutro nadal będzie bolało, niech Paula zawiezie cię do szpitala”.

Dlaczego to pokojówka miałaby pójść zamiast niego?

Kiedy Nate odchodził, Leanna zacisnęła zęby na swojej wardze.

Przypomniała sobie, jak w liceum skręciła kostkę na imprezie sportowej. Mimo że była za granicą w interesach, Nate pośpieszył z powrotem w nocy, aby towarzyszyć jej w drodze do szpitala.

Uraz Leanny nie był poważny; jej stopa była jedynie lekko opuchnięta.

Po założeniu nowego opatrunku Nate szybko powrócił do swoich międzynarodowych zobowiązań.

Wtedy Leanna wierzyła, że mu na niej zależy i że ją lubi, co sprawiło, że przez jakiś czas czuła się zachwycona. Ale później odkryła prawdę: pośpieszył z powrotem, ponieważ Paula zadzwoniła do niego w panice, twierdząc, że ma złamaną stopę.

Gdyby Paula nie przesadziła, Nate mógłby w ogóle nie wrócić.

Zawsze był nieprzewidywalny, czasami miły, czasami zdystansowany. Czasami sprawiał, że Leanna czuła się kochana. Ale potem, równie szybko, sprawiał, że czuła się odwrotnie.

Ten nieprzewidywalny szaleniec wciągał ją coraz głębiej.