บทที่ 5

มุมมองของจูดี้

“คุณพูดถูก” ฉันได้ยินเพื่อนของเขาพูด “เธอทำงานที่นี่นะ งานนี้ต้องดีมากแน่ๆ” “เฮ้ คอลเกิร์ล เราขอจองโต๊ะได้ไหม หรือจะแค่จ้องเราเฉยๆ”

โทรหาสาวเหรอ?

ฉันวางเมนูไว้บนโต๊ะให้พวกเขาและรอให้แต่ละคนนั่งลง

“ฉันไม่ใช่สาวคอลเกิร์ล โปรดนั่งลงที่ของคุณ”

ขณะที่ฉันเอนตัวไปเหนือโต๊ะเพื่อวางเบียร์ไว้ตรงหน้าพวกเขาแต่ละคน ก็มีคนหนึ่งมาจับก้นฉัน ฉันรู้สึกว่าร่างกายของฉันแข็งไปหมด

“ฉันชอบชุดยูนิฟอร์มตัวนี้นะ ลองถอดมันออกแล้วดูว่าข้างในมีอะไรอยู่บ้างสิ”

ร่างกายของฉันร้อนไปหมดเมื่อฉันก้าวถอยออกจากโต๊ะ และบังคับให้เขาปล่อยมือลง

“อย่าแตะต้องฉัน” ฉันพูดเสียงดังกับพวกเขาแต่ละคน

“โอ้ จูดี้ มาเถอะ เธอไม่ได้มาที่นี่เพื่อสนองความต้องการของผู้ชายเหรอ” เพื่อนอีกคนของเขาถาม “มาที่นี่แล้วสนองความต้องการของพวกเราสิ นั่งบนตักฉันสิ”

ฉันเม้มริมฝีปากเข้าหากัน

“ฉันไม่ใช่สาวคอลเกิร์ล” ฉันบอกพวกเขาเป็นครั้งสุดท้าย “ฉันเป็นพนักงานเสิร์ฟ”

“คุณได้งานนี้เพราะ คุณเซ็กซี่” หนึ่งในนั้นหัวเราะคิกคัก “ผู้จัดการ ไม่สนใจทักษะของคุณ เขาสนใจว่าคุณจะสามารถจีบลูกค้าและทำเงินให้เขาได้มากน้อยแค่ไหน ฉันเต็มใจที่จะให้ทิปคุณดีๆ ถ้าคุณให้ฉันดูสิ่งที่อยู่ใต้เครื่องแบบของคุณและนั่งบนตักฉัน”

ฉันรู้สึกว่าเลือดของฉันเย็นลงจากคำพูดของเขา

"มาที่นี่นะที่รัก" เขากล่าวพร้อมกับตบตักของเขาและกระพริบตาให้ฉัน

ฉันเพียงแต่จ้องมองเขาด้วยความไม่เชื่อ

ฉันมองดูอีธานที่กำลังมองฉันอยู่ รอคอยที่จะดูว่าฉันจะทำอย่างไร เขาปล่อยให้เพื่อนของเขาพูดกับฉันแบบนี้ได้อย่างไร ในบางครั้ง เขาคงไม่ยอมให้เป็นแบบนี้ เขาคงต่อยใครก็ตามที่มองฉันด้วยสายตาใคร่

ตอนนี้เขาทำเหมือนกับว่าเขาไม่สนใจ

"ฉันจะให้เงินคุณ 10,000 ดอลลาร์ ถ้าคุณดื่มเบียร์หมดแก้ว" เพื่อนคนหนึ่งของเขาถาม

ฉันแทบจะอ้าปากค้างเลยทีเดียว

“อะไรนะ” ฉันถาม

“คุณได้ยินที่ผมพูดไหม” เขาตอบ “ดื่มเบียร์นี้ให้หมดแล้วคุณจะได้เงิน 10,000 ดอลลาร์”

“พวกเราจะให้เงินพวกคุณคนละ 10,000 ดอลลาร์ ถ้าคุณดื่มเบียร์ของเราหมด” อีกคนหนึ่งกล่าว ฉัน จ้องไปที่เบียร์แล้วจึงจ้องไปที่ ผู้ชายคนนั้น สายตาของฉันไปหยุดอยู่ที่อีธานอีกครั้ง เขาเลิกคิ้วขึ้น รอคำตอบจากฉัน

ฉันกลืนความภูมิใจของตัวเองลงไป แล้วก้าวไปที่โต๊ะแล้วหยิบแก้วใบหนึ่งมา

ฉันไม่ชอบเบียร์เลย แต่เงินก็คือเงิน และฉันรู้ว่าเพื่อนของอีธานรวยและสามารถจ่ายเงินจำนวนนั้นได้อย่างง่ายดาย ฉันต้องการเงินสดเพื่อพาพ่อออกจากคุกและจ่ายหนี้ของเขา

ฉันยกแก้วขึ้นดื่มและปล่อยให้ของเหลวไหลลงคอ ฉันผงะถอยเมื่อได้ลิ้มรสอันขมขื่น แต่ฉันก็ฝืนตัวเองต่อไปจนกระทั่งแก้วว่างเปล่า เพื่อนๆ ของเขาส่งเสียงเชียร์และร้องเพลงขณะที่ฉันดื่มเครื่องดื่มที่อยู่ในแก้ว

ฉันกระแทกแก้วลงบนเคาน์เตอร์แล้วมองไปที่คนคนถัดไปที่ส่งเบียร์มาที่ฉัน พร้อมกับกระพริบตาในขณะที่เขาทำเช่นนั้น

ฉันก็ดื่มเบียร์ของเขาเหมือนกัน

ฉันดื่มแก้วที่สามไปได้แค่ครึ่งเดียวก็รู้สึกว่ามีคนจับข้อมือฉันแน่นและดึงฉันออกไป ฉัน ได้ยินเพื่อนๆ ของอีธานโห่และบอกว่าเขาเป็นคนชอบสังสรรค์ ฉันไม่รู้เลยว่าอีธานจะพาฉันไปที่ไหน เขาเงียบจนกระทั่งเราเดินออกมาด้านนอก แล้วเขาก็หันกลับมามองฉันอย่างจ้องเขม็ง

“รับข้อเสนอของฉันแล้วหยุดความโง่เขลานี้ซะ” เขาสั่ง

“ฉันจะไม่เป็นนายหญิงของคุณนะอีธาน” ฉันบอกเขา

ฉันหรี่ตาและมึนหัวเพราะเบียร์ “คุณลืมเรื่องนั้นไปได้เลย”

“คุณอยากทำตัวเป็นนังร่านมากกว่าไหม” เขากัดฟันถาม “คุณดูตลกดีนะ!”

“ทำไมคุณถึงสนใจ คุณมีคู่หมั้นของคุณอยู่แล้ว นี่เป็นธุรกิจส่วนตัวของฉัน และธุรกิจส่วนตัวของฉันไม่เกี่ยวข้องกับคุณอีกต่อไป”

“เธอยังเป็นของฉันอยู่นะ จูดี้ คุณจะยังเป็นของฉันตลอดไป” เขาคำราม

ฉันอยากจะหัวเราะกับความไร้สาระของเขา แต่ก็อยากจะร้องไห้ด้วย เขาเป็นคนน่ารักมาก ฉันเคยรักผู้ชายคนนี้มานานกว่า 2 ปี ตอนนี้เมื่อเขามายืนอยู่ตรงหน้าฉัน ฉันก็รู้ว่าเขาเป็นคนแปลกหน้า

"ฉันไม่ใช่ของคุณ" ฉันบอกเขาด้วยความดีใจที่เสียงของฉันฟังดูเข้มแข็งกว่าที่รู้สึก

เขาหัวเราะอย่างขมขื่น

“เอาล่ะ ฉันเป็นโสเภณีก็ได้” เขาคำราม “กางขาเพื่อเงิน เพราะนั่นคือสิ่งเดียวที่คุณทำได้

ก่อนที่ฉันจะหยุดตัวเองได้ มือของฉันก็เหวี่ยงไปสัมผัสกับแก้มของเขา ทำให้มีการตบดังๆ

เขาไม่ได้สะดุ้งแต่กลับโกรธมากขึ้นเมื่อเขาพยายามจะจับคอฉัน เขาแข็งค้างเมื่อมองที่คอฉันและฉันเห็นสีหน้าของเขาเปลี่ยนไป

“บ้าเอ๊ย” เขาขู่ เขาจับคางฉันแล้วดึงหัวฉันออกไปด้านข้าง “นั่นรอยดูดเหรอ?”

เมื่อเช้านี้ฉันเพิ่งรู้ตัวว่ารอยดูดที่เกวินทิ้งไว้บนตัวฉันเมื่อคืนนั้นยังคงอยู่ที่เดิม มันจางลงแต่ยังมองเห็นได้

“แล้วถ้าเป็นอย่างนั้นล่ะ” ฉันถาม

เขาปล่อยคางของฉันแล้วจ้องมองฉันอย่างเย็นชา

“คุณเคยอยู่กับใครมาบ้าง?”

“นั่นไม่ใช่เรื่องที่คุณกังวล” ฉันโต้แย้ง

ฉันหันหลังเพื่อจะเดินหนี แต่เขากลับจับแขนฉันเอาไว้ ทำให้ฉันครางครวญด้วยความเจ็บปวดขณะที่เขาดึงฉันให้หันกลับไปเผชิญหน้ากับเขาอีกครั้ง

“ตอบคำถามฉันมาซะ จูดี้! เธอเคยอยู่กับใครมาบ้าง!”

ฉันกัดฟันตอบ “เกวิน พ่อตาในอนาคตของคุณ ตอนนี้มีความสุขดีแล้วเหรอ”

เขาปล่อยฉันแล้วหัวเราะออกมา “ คุณล้อฉันเล่นใช่ไหม คุณไม่ต้องแต่งเรื่องไร้สาระแบบนั้นหรอก” อีธานพูดพลางหัวเราะ

ฉันได้ยินเสียงหัวเราะดังมาจากบริเวณใกล้เคียงและฉันก็ตระหนักได้ว่า

เพื่อน ๆ ของอีธานกำลังรวมตัวกันอยู่

“เธอหมายถึงแกวิน แลนดรีเหรอ เขามีมาตรฐาน เขาไม่มีวันคบผู้หญิงอย่างจูดี้หรอก”

“ใช่แล้ว จูดี้เป็นนังร่าน ส่วนแกวินเป็นประธานไลแคน ไม่มีทางหรอก” เพื่อนอีกคนหัวเราะ

“ฉันพูดจริงจังนะ” ฉันบอกพวกเขาโดยพับแขนไว้บนหน้าอก

คราวนี้เอธานจับคอฉัน และจ้องมองอย่างเกือบจะฆ่าฉัน

“หยุดเล่นตลกกับฉันได้แล้วบอกความจริงกับฉันมา” เขาคำราม “เกวินไม่มีวันอยากได้คนอย่างคุณหรอก คุณไม่ใช่ใครเลย คุณไม่เหมาะกับโลกของเขา”

ฉันหายใจไม่ออกในขณะที่มือของเขารัดรอบคอฉันแน่นขึ้น ทำให้ฉันตอบสนองไม่ได้

“เอาล่ะ ทีนี้ถ้าคุณทำตามที่ฉันบอกและย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านที่ฉันซื้อล่ะก็ ฉันจะได้เจอคุณบ่อยๆ ตอนกลางคืน แล้วคุณจะได้กางขาสวยๆ ของคุณให้ฉันคนเดียวเท่านั้น—”

มีเสียงแตรดัง ขึ้นใกล้ๆ ทำให้อีธานต้องปล่อยมือจากคอฉัน ฉันไอและถูคอที่เจ็บขณะที่เขาจ้องไปที่คนที่กำลังขัดจังหวะเรา

ฉันเหลือบมองรถเบนท์ลีย์สีดำและขมวดคิ้วเมื่อประตูเปิดออก

ฉันอ้าปากค้างเมื่อเห็นเกวินนั่งอยู่ด้านหลังและจ้องมองมาที่ฉัน

“เข้ามา” เขาสั่ง

ฉันจ้องมองเขาด้วยความไม่เชื่อ

“ฉันจะไม่ถามคุณอีก จูดี้” เขากล่าวอย่างไม่ยี่หระ

ฉันรู้สึกว่าอีธานจ้องมองมาที่ฉันอย่างตกใจ ขณะที่ฉันรีบวิ่งไปที่รถและขึ้นรถพร้อมกับปิดประตูรถ

“ขับรถสิ” เขาสั่งคนขับ

"ครับท่าน."

รถเริ่มเคลื่อนตัว อีธานยืนอยู่บนขอบถนน ปากของเขาแทบจะหลุดออกมา เพื่อนๆ ของเขาก็ตกใจไม่แพ้กัน

เกวินเหลือบมองมาที่ฉัน และฉันรู้สึกแก้มของฉันแดงขึ้น

“คุณกำลังใช้ฉันเพื่อทำให้อดีตคู่หมั้นของคุณหึงใช่ไหม”