บทที่ 20

มุมมองของจูดี้

แม่ของฉันยิ้มเป็นครั้งแรกนับตั้งแต่พ่อของฉันถูกฝูงแกมมาสพาตัวไป

“โอ้ จูดี้ ดีเลย คุณกลับมาแล้ว ดูสิว่าใครมาเยี่ยมพวกเรา” แม่พูดพร้อมกับยิ้มร่าเมื่อมองไปที่อีธาน “เขาบอกฉันว่าเขาจะช่วยเราได้ถ้าคุณให้ความร่วมมือกับเขา”