บทที่ 2

มุมมองของจูดี้

หัวใจของฉันหล่นลงไปในท้อง "อะไรนะ!" ฉันอุทานออกมา

เราอาศัยอยู่ในบ้านที่มีขนาดพอเหมาะ พ่อบุญธรรมของฉันเป็นนักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จและเป็นสมาชิกกลุ่ม Redmoon และมีเงินมากมาย

“เขาถูกจับ” เธออธิบาย “เขาลงทุนผิดพลาดกับบริษัท และสุดท้ายเขาก็สูญเสียเงินทั้งหมด เขาล้มละลาย และตอนนี้เขาเป็นหนี้บริษัทมากมาย จนกว่าเขาจะจ่ายเงินครบ พวกเขาจึงจับเขาเข้าคุก”

“พวกเขาไม่สามารถมาพาเขาไปแบบนี้ได้” พูดพลางลุกขึ้นยืนโดยแทบจะควบคุมอารมณ์ของตัวเองไม่ได้ “ไม่เตือนล่วงหน้างั้นเหรอ ไม่ยุติธรรมเลย!”

“พวกเขาจะทำอะไรก็ได้ที่พวกเขาต้องการ เบต้าอยู่ภายใต้เขตอำนาจของไลแคน และนั่นเป็นการตัดสินใจของเขา เจ้าหนี้เงินกู้นั้นโหดร้าย และไม่มีใครอยากยุ่งกับพวกเขา มันง่ายกว่าที่จะกำจัดปัญหา และตอนนี้... พ่อของคุณต่างหากที่เป็นปัญหา”

ก่อนที่ฉันจะพูดอะไรได้มากกว่านี้ โทรศัพท์ของฉันก็ดังขึ้น ฉันหยิบมันออกมาจากกระเป๋า ฉันขมวดคิ้วเมื่อเห็นชื่อนั้นปรากฏขึ้นบนหน้าจอ

"ฉันได้ยินเรื่องพ่อของคุณ" เสียงของอีธานแผ่วเบาในขณะที่เขาพูด และหัวใจที่ทรยศของฉันก็เต้น แรงขึ้น ฉันเกลียดที่ร่างกายของฉันตอบสนองต่อเขาอยู่ดี นั่นก็เพราะสายสัมพันธ์คู่ครองที่โง่เขลานี้ แม้ว่าเขาจะปฏิเสธฉัน และฉันก็ยอมรับมัน แต่นั่นไม่ได้หมายความว่ามันจะตัดขาดสายสัมพันธ์ของเรา มันจะไม่ขาดสะบั้นจนกว่าเขาจะไปเจอคนอื่น "ฉันอาจมีคำแนะนำ แต่ฉันอยากบอกคุณเป็นการส่วนตัว ออกมาข้างนอกสิ"

ฉันรีบออกจากครัวแล้วเดินออกจากบ้าน อีธานเอนตัวพิงรถโดยเอาแขนไขว้ไว้ที่หน้าอก

พระผู้เป็นเจ้า ฉันเกลียดที่เขาดูดีขนาดนี้

ฉันหลงรักเขามานานกว่า 2 ปีแล้ว เขาเป็นเพื่อนของฉัน ที่ปรึกษาของฉัน และคู่ชีวิตของฉัน เมื่อเขาปฏิเสธฉัน ทุกอย่างที่ฉันใฝ่ฝันก็พังทลายลง

ฉันโอบแขนรอบตัวฉัน พยายามอย่างหนักที่จะควบคุมตัวเองไว้

"คุณมาที่นี่ทำไม" ฉันถามเขาหลังจากเงียบไปนานและอึดอัด

“ผมอยากคุยกับคุณ” เขาตอบ

“ทำไม?”

มุมริมฝีปากของเขายกขึ้นขณะที่เขามองมาที่ฉัน ฉันเกือบจะละลายภายใต้การจับจ้องของเขา และฉันต้องละสายตาไปมองที่พื้น

“เพราะผมช่วยคุณได้” เขาตอบ “ห่วงโซ่การเงินของพ่อคุณพังแล้ว และตอนนี้เขาก็เป็นหนี้อยู่มาก ผมรู้ดีว่าเขาไม่มีเงินมากขนาดนั้น โดยเฉพาะตอนนี้ที่ธุรกิจของเขากำลังล่มสลาย แต่ผมมี”

ฉันเงยหน้าขึ้นมองเขา เขาดูจริงจังมาก

“คุณบอกว่าคุณจะจ่ายหนี้ของพ่อฉันเหรอ” ฉันถามเขา

เขาพยักหน้า

“ใช่” เขาตอบ

“แล้วเราจะต้องทำอย่างไรเป็นการตอบแทน” ฉันถามเพราะแทบไม่กล้าถาม

เขาแสยะยิ้มซึ่งทำให้ฉันรู้สึกไม่สบายใจอย่างมาก

“มีเงื่อนไข” เขาสารภาพ ฉันรออย่างเงียบๆ ให้เขาพูดต่อโดยที่ดวงตาของฉันไม่ละจากเขาเลย “หลังจากที่ฉันแต่งงาน ฉันอยากให้เธอออกจากโรงเรียนแล้วมาเป็นเมียน้อยของฉัน”

ฉันไม่ได้ยินเขาพูดถูกต้อง ฉันจ้องเขาด้วยขากรรไกรที่แทบจะแตะพื้น

“ขอโทษทีนะ” ฉันพูดตะกุกตะกัก “เธออยากให้ฉันทำอะไรล่ะ??”

“ลาออกจากโรงเรียนแล้วมาเป็น เมียน้อยของฉันซะ ฉันมีบ้านหรูให้เธออยู่อยู่แล้ว เธอไม่ต้องต้องการอะไรทั้งนั้น ฉันจะใช้หนี้ของพ่อเธอให้หมด และจะให้เงินเธอมากกว่าที่เธอฝันถึง”

“คุณ... คุณขอให้ฉันทำแบบนั้นได้ยังไง” ถามด้วยเสียงกระซิบที่หายใจไม่ออก น้ำตาแทบจะไหลออกมาจากดวงตาของฉัน แต่ฉันก็พยายามกลั้นเอาไว้ ไม่อยากให้เขาเห็นความเจ็บปวดของฉัน

เขาเดินเข้ามาใกล้ฉันมากขึ้น และฉันรู้สึกราวกับว่าตัวเองถูกตรึงอยู่กับพื้น ไม่สามารถขยับไปไหนได้ หมาป่าของฉันคร่ำครวญถึงคำขอของเขา เธอไม่เชื่อว่าคู่ของเราจะสามารถขอสิ่งนี้จากเราได้ เธอเสียใจมาก และฉันเกลียดที่เธอต้องมาอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้

“เพราะเราดีต่อกันมาตลอดนะจูดี้” เขาพูดพลางเอื้อมมือมาแตะแขนฉันเบาๆ “เราจะมีสายสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นนี้ตลอดไป แม้ว่าฉันจะแตะต้องใครก็ตาม คุณและครอบครัวจะพร้อมไปตลอดชีวิต... สิ่งที่คุณต้องทำคือพูดว่าใช่...”

เขาถู มือขึ้นลงตามแขนฉัน และฉันรู้สึกปวดท้อง ในที่สุดฉันก็หาแรงที่จะก้าวถอยห่างจากเขา ร่างกายของฉันสั่นเทา

“ไม่” ฉันตอบโดยสบตากับเขา “ฉันไม่มีวันเป็นนายหญิงของคุณหรอก”

ดวงตาของเขาเริ่มมืดมนลง

“ฉันกำลังจะกลายเป็นอัลฟ่า จูดี้ เธอต้องปรับตัวให้เข้ากับยุคสมัย การได้เป็นนายหญิงของฉันจะมีประโยชน์กับเธอ และอีกอย่าง เธอไม่อยากให้พ่อของเธอออกจากคุกเหรอ”

“ฉันจะหาทางอื่น” ฉันกัดฟันพูด “ถ้าคุณมาที่นี่เพื่อพูดแค่นี้ ฉันก็ได้ยินมาพอแล้ว คุณไปได้แล้ว”

เขาเลิกคิ้วขึ้นขณะจ้องมองฉัน เขาจ้องมองฉันอยู่ครู่หนึ่ง ราวกับว่าเขาคาดหวังว่าฉันจะเปลี่ยนใจเขาได้ทุกเมื่อ

“คุณจะเปลี่ยนใจ” เขาบอกฉันขณะที่ก้าวถอยห่างจากฉันและมุ่งหน้าไปที่รถของเขา “และเมื่อคุณเปลี่ยนใจ ฉันจะอยู่ที่นี่ แต่จนกว่าจะถึงตอนนั้น พ่อของคุณยังต้องอยู่ในคุกต่อไป”

“ฉันจะจัดการเอง” ฉันพูดกับเขาที่กำลังถอยหนี “เราไม่ต้องการคุณแล้ว อีธาน!”

เขาหัวเราะคิกคักขณะเปิดประตูรถแล้วหันกลับมามองตาฉัน

"ถ้าจะเอาเขาออกจากคุกได้ คุณต้อง มีเงินอย่างน้อย 5 ล้านเหรียญ เมื่อคุณรู้ว่าไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว คุณจะรู้สึกตัว ฉันแน่ใจ"

เขาไม่พูดอะไรอีก เขาขึ้นรถ ฉันมองดูเขาขับรถออกไปและหายลับไปในยามค่ำคืน

จนกระทั่งเขาหายไป ฉันจึงยอมปล่อยให้ตัวเองล้มลงกับพื้น น้ำตาไหลอาบแก้มก่อนจะหยุดไหลได้

5ล้านเหรียญหรอ?

ฉันจะหาเงินขนาดนั้นมาได้ยังไง?

เช้านี้ฉันมีเรียน 2 วิชา และอีกวิชาในช่วงบ่าย วิชาแรกเป็นวิชาฝึกนักรบ ส่วนวิชาที่สองเป็นวิชาเปลี่ยนสาย ซึ่งฉันทำได้ดีทั้งสองวิชา ฉันกำลังเรียนวิชาแกมมาเพื่อจะได้พิสูจน์ตัวเองต่อกองกำลังแกมมาเมื่อเรียนจบ แล้วฉันก็จะสามารถชำระหนี้ของพ่อได้อย่างง่ายดายและช่วยครอบครัวของฉันไว้ได้

“คุณดูเหมือนตกนรกเลย” แนนเพื่อนสนิทของฉันชี้ให้ดูในขณะที่ฉันนั่งลงข้างๆ เธอ โดยมีต้นโอ๊คใหญ่เป็นฉากหลัง ซึ่งเป็นต้นไม้เดียวกันกับที่พวกเรามักจะเจอกันเสมอ

“คืนนั้นเป็นคืนที่แย่มาก” ฉันยอมรับในขณะที่หยิบหนังสือเรียนออกมาเพื่อทบทวนบทเรียน

“เมื่อคืนคุณไปไหนมา พอฉันกลับมา คุณก็หายไปแล้ว คุณออกจากบ้านเร็วเพราะงานหมั้นหรือเปล่า”

ฉันกัดริมฝีปากล่างของตัวเองในขณะที่คิดว่าจะพูดอะไรกับเธอดี ถ้าฉันโกหก เธอคงมองทะลุปรุโปร่งได้ ฉันเป็นคนโกหกห่วยมากในตอนแรก แต่แนนสามารถอ่านใจฉันได้เหมือนหนังสือ

"ฉันฉีกเสื้อของฉัน แล้วมีคนพาฉันเข้าไปในห้องเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า" ฉันพูดเมื่อรู้สึกว่าแก้มของฉันเริ่มอุ่นขึ้นจากความทรงจำนั้น

เธอยกคิ้วขึ้น และฉันแทบจะมองเธอไม่ได้

“คุณเข้าไปในห้องใครเหรอ?” เธอถาม “ห้องใคร?”

ฉันเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วเธอก็คว้าแขนฉันเพื่อดึงความสนใจของฉัน

“จูดี้ คุณไปกับใครมา” เธอถาม ตอนนี้เสียงของเธอเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก

ฉันรู้ว่าไม่มีทางออกจากการสนทนานี้ ฉันกัดริมฝีปากและมองขึ้นไปที่เธอผ่านขนตาของฉัน

"เกวิน แลนดรี" ฉันร้องเสียงแหลม