บทที่ 12

มุมมองของจูดี้

“อดัม คุณยอมให้ใครเข้ามาในบ้านของฉันได้ยังไง ไม่มีคำสั่งให้บ้านหลังนี้แล้วเหรอ คุณยังปล่อยให้เธออยู่กับลูกชายของฉันตามลำพังอีก คุณคิดอะไรอยู่”

แมตต์เดินไปหาพ่อของเขาแล้ว ส่วนฉันก็ยืนอยู่ตรงนั้น สายตาของฉันจ้องไปที่เกวินอย่างไม่ละสายตา ฉันไม่เชื่อว่าเขาจะเป็นคนของบ้านนี้ ชะตากรรมอันโหดร้ายนี้เล่นตลกอะไรกับฉันกันแน่ ทำไมฉันถึงสลัดผู้ชายคนนี้ไม่ออกไปเสียที