Rozdział 167

Ethan i Elara zamarli, słysząc wyznanie Alexandra. Nawet nauczycielka, która stała za nimi, z otwartymi ustami patrzyła na nagły obrót wydarzeń.

Kto by pomyślał, że coś takiego się wydarzy? Elara pocierała brwi z irytacją, myśląc sobie: „Jakie intrygujące dzieci urodziłam? Czy nie mówiłam im niezliczoną ilość razy, że nie powinny jeść śmieciowego jedzenia takiego jak to?”

„To wszystko moja wina, tato” – obraziła się Emma. „Zajęcia były naprawdę nudne, a lunch, który jadłam, wcale nie był pyszny. Podsłuchałam, jak inny dzieciak rozmawiał o jedzeniu smażonego kurczaka z mamą i tatą, więc ja też chciałam smażonego kurczaka, ale...”