บทที่ 9 เพื่อนที่มีผลประโยชน์

คิอาร่า

ฉันปิดประตูห้อง หัวใจเต้นแรงมาก อะไรนะ... ฉันรู้สึกอับอายและถูกเยาะเย้ย ทำไมฉันถึงยอมให้เขาแตะต้องตัวฉัน ความเจ็บปวดแล่นพล่านไปทั่วร่างกาย ฉันทำตัวโง่เง่าสิ้นดี และต้องเผชิญหน้ากับเขาเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์เต็ม ถ้าพ่อรู้เรื่องนี้เข้า พ่อจะคิดยังไง

ความรู้สึกของนิ้วมือของเขาที่อยู่ใต้เท้ายังคงค้างอยู่ ฉันหลับตาลงและเลื่อนประตูลงมาจนกระทั่งฉัน นั่งลงบนพื้น มีเพียงไฟประดับที่เปิดอยู่ สิ่งเดียวที่ฉันมองเห็นคือความมืดและแสงที่ส่องประกายเล็กน้อย ฉันรู้สึกสับสนอย่างยิ่ง แน่นอนว่าฉันเคยมีเซ็กส์ แต่การที่รู้สึกหงุดหงิดกับใครสักคนอย่างรวดเร็ว... มันทำให้ฉันสับสน คำพูดที่เจ็บปวดของเขาที่ว่าฉันเป็นคนสำส่อนนั้นกระทบใจฉันอย่างมาก