บทที่ 21 ครอบงำจิตใจ

อเลฮานโดร

ฉันออกจากออฟฟิศโดยพยายามควบคุมอารมณ์ของตัวเอง ทุกครั้งที่เห็นหน้าไอ้เวรนั่น ฉันอยากจะฉีกมันเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย เธอไม่ได้กลับบ้านเมื่อคืนก่อน และฉันก็รู้ดีว่าเธอไปอยู่ที่ไหน ฉันได้กลิ่นมันบนตัวเธอในวันรุ่งขึ้น แม้ว่ามันจะจางมากก็ตาม ไม่มีอะไรมากที่ผ่านจมูกของฉันไป

ซึ่งเป็นหนึ่งในเหตุผลที่ทำให้ฉันโมโหมากจนหาเบาะแสเพื่อตามรอยเวนดิโกไม่ได้เลย เหมือนกับว่าไม่มีกลิ่น ไม่มีเบาะแสเลย ฉันรู้สึกว่าแม่มดกำลังทำงานจากเงามืดเหมือนกัน แต่ฉันนึกไม่ออกว่าพวกมันจะมีเหตุผลอะไร... เป้าหมายคืออะไร?