บทที่ 14 ความโกรธของเธอ

อเลฮานโดร

ความโกรธของฉันพลุ่งพล่านขึ้นและฉันก็คว้าคอของเธอไว้โดยไม่สนใจว่ากรงเล็บของฉันจะจิกเข้าไปในผิวอันอ่อนนุ่มของเธอ ฉันเกลียดการไม่เคารพและฉันจะไม่ทนให้ใครมาเห็น ฉันเตือนเธอแล้วและถ้าเธอคิดว่าฉันกำลังเล่นอยู่ แสดงว่าเธอยังต้องเรียนรู้อีกมาก ฉันทุ่มเธอลงกับพื้น แต่ในวินาทีสุดท้าย ฉันพบว่าตัวเองช้าลง ฉันทำไม่ได้ ฉันไม่รู้ว่าทำไม แต่ฉันไม่สามารถทำร้ายเธอได้อย่างที่ต้องการ ฉันรู้สึกถึงเสียงกรอบแกรบสะท้อนผ่านตัวฉันในขณะที่เธอกระแทกพื้น

เธอหายใจไม่ออก มือของเธอกำข้อมือฉันแน่นในขณะที่กลิ่นเลือดฟุ้งกระจายในอากาศ ฉันเห็นความเจ็บปวดที่ฉายชัดบนใบหน้าของเธอ แต่ก็ไม่ได้ทำให้เปลวไฟแห่งความโกรธที่ลุกโชนในดวงตาของเธอลดลงเลย