Rozdział 2 Poczekaj chwilę! Kim on jest?
„Wszystkiego najlepszego, dzieci. Oto tort~”
Audrey i David wyszli z kuchni z uśmiechami na twarzach.
Lily spojrzała na ciasto w ręku matki. Było naprawdę okropne. Trzeba przyznać, że wyglądało nawet trochę jak obrona pracy magisterskiej.
Ethan siedzący obok niego również zamknął oczy, jakby nie mógł znieść tego widoku.
Ale to nie ma znaczenia.
W końcu przyzwyczajali się do tego przez dwadzieścia lat.
Przecież ich ojciec jest bezmózgążoną-niewolnikiem.
„Kochanie, to ciasto, które zrobiłaś, jest takie wspaniałe. Gdybym nie zachował go na urodziny dwójki maluchów, zjadłbym je”. Spójrz, ojciec-żona-niewolnik już podejmuje działania.
Audrey była najwyraźniej trochę szczęśliwa, że ją pochwalono, więc zwróciła się do Davida : „Nie bądź zachłanny, zrobiłam to specjalnie dla was dwojga”.
Lily i Ethan : Właściwie nie ma potrzeby, żeby być aż tak wyjątkowym...
Audrey uśmiechnęła się do rodzeństwa i powiedziała: „Lily, Ethan, chcecie spróbować? Mamusia obiecuje, że dzisiejsze ciasto będzie absolutnie pyszne!”
Lily spojrzała na kawałek ciasta. Chociaż nie chciała, nadal miała wyraz oczekiwania na twarzy. „Dziękuję, mamo. Tak ciężko pracowałaś”.
Audrey była zachwycona. Szybko wzięła mały talerzyk i odkroiła kawałek ciasta. „Minęło trochę czasu, odkąd oboje dorośli. Nadal pamiętam dzień, w którym się urodziliście. Była dokładnie siódma rano. Tego dnia była tęcza!”Odsuwając talerzyk przed córkę, Audrey wyciągnęła rękę, aby wziąć mały talerzyk przed syna, ale Ethan ją odciągnął. „Nie zjem tego. Nie lubię słodyczy”.
Audrey przewróciła oczami. „Jeśli nie chcesz jeść, zapomnij. Mój syn jest po prostu irytujący”.
Ethan zacisnął usta i nic nie powiedział.
Cała uwaga rodziny skupiła się na Lily.
Lily była wpatrzona w trzy pary oczu. Odważnie zgarnęła jedzenie i włożyła je do ust.
Wiesz co, chociaż to ciasto nie wygląda wspaniale, smakuje naprawdę dobrze.
Więc Lily pochwaliła go hojnie i dała kciuk w górę.
Podczas śniadania David i Audrey rozmawiali o ciekawych historiach dotyczących ich rodzeństwa.
Lily i Ethan natomiast milczeli, jedząc kanapki w milczeniu .
Ethan nie jest osobą rozmowną, więc jego zachowanie nie jest zaskakujące.
Ale dlaczego moja córka zachowuje się dziś tak nienormalnie?
David spojrzał na Lily i nie mógł powstrzymać się od powiedzenia: „Kochanie, co się z tobą dzieje? Jesteś dziś nieszczęśliwa? Masz jakieś prezenty, które chcesz? Powiedz tacie, a tatuś na pewno cię zadowoli”.
Lily spojrzała na ojca, chcąc coś powiedzieć, ale powstrzymując się. Naprawdę chciała opowiedzieć im o swoim wczorajszym śnie, ale wydawał sięśmieszny.
Przecież to był tylko sen.
„Nic. Myślałem tylko o ocenach z egzaminu końcowego”.
David machnął ręką. „O co się martwić? Dopóki jesteś zdrowy i szczęśliwy, nie ma znaczenia, czy pójdzie ci dobrze na egzaminie. Tata będzie cię wspierał do końca życia”.
Lily skinęła głową i kontynuowała roztargnioną jedzenie kanapki.
Już od najmłodszych lat David i Audrey pragnęli, aby ich rodzeństwo było zdrowe, szczęśliwe i życzliwe.
Jeśli chodzi o problemy innych dzieci z wynikami w nauce, to nigdy czegoś takiego nie miały.
Ale muszę powiedzieć, że czasami IQ ma również duże znaczenie.
W ramach tego modelu brat i siostra byli przyjmowani razem do prowincjonalnego liceum, a następnie razem na Uniwersytet Południowy w Pekinie.
To bardzo ucieszyło Audrey. Chociaż nie miała zbyt wielkich oczekiwań co do wyników w nauce swojego dziecka, kto nie chciałby, aby jego dziecko miało doskonałe oceny?
Spójrz, jej filozofia edukacyjna jest rzeczywiście słuszna. Wysłała oboje swoich dzieci na 985 uniwersytetów.
Zjadłem śniadanie.
Audrey wyjęła rodzinny album ze zdjęciami i usiadła na sofie z Davidem, żeby go przejrzeć.
Lily nie była zainteresowana oglądaniem starych albumów ze zdjęciami, więc wzięła jabłko, usiadła obok Audrey i oglądała program rozrywkowy, jedząc jabłko.
Obok mnie słychać było śmiech moich rodziców, a w telewizji leciał program „Strange Talk”.
Za domem ćwierkają cykady.
„Kochanie, spójrz na Lily, kiedy była mała, była wyższa od Ethana. Martwiłam się, że Ethan nie urośnie wyższy w przyszłości”.
„Po prostu bredzisz. Spójrz teraz na naszego syna. Jest wysoki i przystojny. Jest o wiele przystojniejszy niż ty, kiedy byłeś młody”.
„Nie ma mowy, skoro nie byłem przystojny, kiedy byłem młody, to jak możesz być mną zauroczony?”
Brat i siostra byli najwyraźniej przyzwyczajeni do flirtu między nimi. Lily odwróciła głowę i spojrzała na album ze zdjęciami.
To był tylko przypadkowy udar.
W następnej chwili zamilkła.
Było to pożółkłe zdjęcie ze świątynią w tle. Mężczyzna w średnim wieku w jasnoszarym ubraniu siedział pośrodku, a po jego lewej i prawej stronie stało dwoje dzieci w wieku pięciu lub sześciu lat.
Serce Lily zaczęło bić niekontrolowanie.
Gdyby mężczyzna w średnim wieku na tym zdjęciu miał długą brodę, czyż nie byłby nieszczęsnym Mędrcem z mojego wczorajszego snu?
Audrey najwyraźniej skończyła czytać stronę i zamierzała ją przewrócić.
Lily podskoczyła z kanapy i wyciągnęła rękę, żeby przytrzymać stronę. „Poczekaj chwilę!”
Dźwięk był tak głośny, że przestraszył dwie flirtujące ze sobą osoby.
Nawet Ethan, który bawił się telefonem, spojrzał w tamtą stronę.
David przesadnie poklepał się po piersi: „Kochanie, co robisz? Na szczęście twój ojciec nie ma choroby serca, w przeciwnym razie bałbym się ciebie na śmierć”.
Lily nie jest w nastroju, żeby w tej chwili doceniać umiejętności aktorskie swojego ojca.
Odłożywszy jabłko, Lily wskazała na mężczyznę w średnim wieku na zdjęciu i zapytała: „Kim on jest? Gdzie zrobiono to zdjęcie?”
Audrey podążyła za jej wzrokiem, a jej wyraz twarzy nieznacznie się zmienił. „On jest po prostu szarlatanem. Dlaczego go pytasz?”
„Mamo, kim jest ta osoba? Gdzie mogę ją znaleźć?”
Audrey była trochę zdenerwowana, gdy jej córka była taka poważna, „Kochanie, co się stało?”
Lily usiadła obok niej na sofie. Poczuła, że jest coś więcej niż tylko sen.
Spojrzała na swoich rodziców i Ethana, otworzyła usta i opowiedziała im o swoim wczorajszym śnie.
Po usłyszeniu tego Audrey wybuchła płaczem ze strachu, obwiniając się i krzycząc: „To wszystko moja wina, to wszystko moja wina. Zawsze uważałam, że ten facet jest szarlatanem, więc nie obchodziło mnie to. To wszystko moja wina...”
Dawid był kompletnie zdezorientowany i nie miał pojęcia, co się dzieje. Nie wiedział, co zrobić, żeby otrzećłzy żony, a jednocześnie był niespokojny: „Kochanie, co się dzieje? Powiedz mi szybko”.
Audrey uspokoiła się, zanim wyjaśniła sytuację wszystkim.
Podczas wakacji letnich, gdy Lily i Ethan poszli do szkoły podstawowej, Audrey zabrała dwójkę dzieci do świątyni, aby oddać cześć Buddzie.
To była zwyczajna wyprawa do świątyni, ale gdy już miałam wracać do domu, spotkałam mężczyznę w średnim wieku o imieniu Sage.