Rozdział 175

Wycie nie ustawało, gdy przekroczyliśmy granice watahy i wkroczyliśmy na teren, który wiele wilków uważało za „ziemię niczyją”.

Łącznie czterysta siedemdziesiąt trzy mile na zachód od stada Ashera znajdowało się Alpha Bran, którego planowaliśmy unikać. Chociaż szaleństwem było nie przekazać lokalizacji kryjówki Wampira na wypadek, gdybyśmy nie wrócili, nie mogłem ryzykować, że Asher wyśle mi na ratunek grupę wojowników. Ostatnią rzeczą, jakiej potrzebowałem, było, żeby Wampir pomyślał, że przyszedłem ich zaskoczyć.

Kilku wojowników podążyło za nami za granice, choć nie odważyli się zapuścić zbyt daleko. Gdybym miał zgadywać, ci, którzy byli na tyle odważni, by opuścić terytorium Ashera, byli nowymi rekrutami, zdesperowanymi, by udowodnić swoją wartość w oczach swojego Alfy. Kiedy ostatni wilk podążający za nami zwolnił i rzucił się z powrotem do granic terytorium, odetchnąłem z ulgą.