Rozdział 12 Kara za nieposłuszeństwo

Punkt widzenia Angeliki

Strach przesiąkł każdą cząstkę mojego jestestwa, gdy jego słowa zawisły w powietrzu, niczym zbliżająca się burza gotowa do wybuchu. Moje kostki zrobiły się białe, gdy moje pięści zacisnęły się na prześcieradle pode mną, a tkanina skręcała się i marszczyła pod moim uściskiem.

„Nie zrobiłem tego” – skłamałem, żeby zaprotestować i oszczędzić sobie kary, o której właśnie wspomniał.