บทที่ 58 คลับ

โคลอีเบื่อที่บ้าน เธอโทรหาแม่ของแอชเชอร์ แต่เธอก็ไม่สนใจ และแม่บ้านที่บ้านก็ไม่เคารพเธอเลย

เมื่อวันเวลาผ่านไป ความหงุดหงิดและความเหงาของโคลอีก็เพิ่มมากขึ้น เสียงฝีเท้าของสาวใช้ก้องไปทั่วโถงทางเดินที่ว่างเปล่า ทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจเมื่อเห็นพวกเธออยู่ตลอดเวลา เธอรู้สึกเหมือนเป็นนักโทษในบ้านของตัวเอง ถูกกักขังด้วยความเงียบและความโดดเดี่ยว

ตอนนี้โคลอีรู้สึกว่าตัวเองถูกกักขังมากขึ้น ไม่เพียงแต่เธอจะโดดเดี่ยวและโดดเดี่ยวเท่านั้น แต่เธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากออกจากบ้านและออกไปสูดอากาศบริสุทธิ์ บัตรเครดิตของเธอถูกระงับ และเธอก็ไม่มีเงินสดติดตัว เธอถูกตัดขาดจากโลกภายนอกโดยสิ้นเชิง