บทที่ 38 ปัญหาที่ 3

คุณนายเปาโลเดินเข้าไปในห้องนอนของเธอแล้วปิดประตู เธอนอนลงบนเตียงและจ้องมองไปที่เพดาน พยายามคิดหาวิธีแก้ไขปัญหา แต่ไม่ว่าเธอจะพยายามมากเพียงใด เธอก็ไม่สามารถหาทางแก้ไขได้

เธอรู้สึกโดดเดี่ยวและโดดเดี่ยว ราวกับว่าไม่มีใครช่วยเธอได้ เธอเริ่มร้องไห้ เศร้าโศกกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น เธอรู้สึกเหมือนถูกกักขัง ไม่มีทางออก เธอจึงตัดสินใจกลับไปที่ครัว เมื่อคุณนายเปาโลเดินเข้าไปในครัว เธอเห็นคนรับใช้ทำงานเงียบๆ พยายามหลีกทางให้เธอ เธอรู้ว่าพวกเขาแค่พยายามทำหน้าที่ของตัวเอง แต่เธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกโกรธพวกเขา เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ และพยายามสงบสติอารมณ์ เธอไม่อยากระบายความโกรธกับคนรับใช้ แต่เธอก็ดูเหมือนจะควบคุมอารมณ์ของตัวเองไม่ได้

เธอหันไปมองคนรับใช้แล้วพูดว่า “ขอบคุณสำหรับงานที่คุณทำ แต่ฉันต้องการเวลาส่วนตัวสักพัก”