บทที่ 120 นักกิน

เคซีย์มองแม่ของเขาอย่างหงุดหงิดและยื่นปากออกมาด้วยความไม่พอใจ เขาอยากกินขนมมาก ดังนั้นเมื่อเขาสังเกตเห็นว่าแม่ของเขาไม่ได้มองเขาอยู่ เขาก็ค่อยๆ เดินไปที่ตู้เย็น เขาอยากจะเปิดมันแต่ก็คิดไม่ออก เขาเกรงว่าจะบอกแม่ของเขาว่าเขาต้องการทำอะไร เพราะถ้าเขาถูกจับได้ แม่ของเขาอาจจะลงโทษเขาหนักขึ้น และเขาไม่อยากให้เป็นแบบนั้น ดังนั้น เขาจึงทำได้เพียงเดินกลับไปที่นั่งของเขาอย่างหดหู่ใจและมองไปที่แม่ของเขาที่กำลังเตรียมอาหารกลางวันให้พวกเขาด้วยท่าทางเบื่อหน่าย

“ที่รัก ฉันควรใส่อะไรเพิ่มไหม” คิอาร่าตักอาหารออกมาในปริมาณเล็กน้อยแล้วให้เคซีย์ชิม เคซีย์รีบหยิบช้อนจากมือของแม่และกินอาหาร เขามองแม่ด้วยตาเป็นประกายก่อนจะยกนิ้วโป้งขึ้น “แม่ดีมาก” เขาส่งสายตาและพูด

คิ อาร่าหัวเราะอย่างอารมณ์ดีเมื่อเห็นสีหน้าของเคซีย์ เธอปรับตัวเข้ากับส่วนผสมบางอย่างได้อย่างรวดเร็ว ก่อนจะหยิบอาหารลงจากเตาแก๊ส เคซีย์ลุกขึ้นจากเก้าอี้ เขาหยิบจานบนเคาน์เตอร์ แล้วไปวางไว้บนโต๊ะอาหาร