Κεφάλαιο 2

MIRACLE'S POV

Φεύγοντας από το σπίτι μου, βιάζομαι να πάω στο καφέ που δουλεύω. Υποτίθεται ότι θα πήγαινα στο γυμνάσιο, αλλά τα παράτησα όταν με έδιωξαν από το πακέτο.

Είναι δύσκολο να ζεις μόνος σου και να αντέχεις όλα τα έξοδα. Εξάλλου, πρέπει να πληρώσω στη Μιράντα κάποια τεράστια χρήματα για να πάρω ένα φίλτρο - ένα φίλτρο που βοηθά να κρύψω την αύρα μου.

Καθώς είμαι τώρα ένας απατεώνας χωρίς αγέλη, κάποιοι λυκάνθρωποι μπορεί να έρθουν να με κυνηγήσουν μια μέρα. Θα έρθουν να με κυνηγήσουν και θα με σκοτώσουν. Δεν θα τους νοιάζει αν είμαι καλός απατεώνας ή κακός απατεώνας, θα με σκοτώσουν.

Το γεγονός ότι ζούσα στην περιοχή του Red Moon Pack δεν το έκανε ποτέ πολύ πιο εύκολο. Πρέπει να είμαι πιο προσεκτικός. Είναι το πακέτο που τρέχει από τον ίδιο τον Alpha King αυτή τη στιγμή.

Είναι γνωστό ότι είναι αδίστακτος, σκληρός, επικίνδυνος, θανατηφόρος και τόσο δυνατός που η παρουσία του μπορεί να προκαλέσει σε ορισμένους λυκάνθρωπους έντονους πονοκεφάλους.

Οι πονοκέφαλοι συμβαίνουν κυρίως όταν προσπαθεί να ενσταλάξει τον φόβο της δύναμής του σε άλλους λυκάνθρωπους. Η προβολή της ισχυρής αύρας του μπορεί να σκοτώσει έναν λυκάνθρωπο αν σκοπεύει να σκοτώσει.

Πονάει όταν θέλει να πονέσει.

Η ομάδα Red Moon έχει τα περισσότερα μέλη από όλες τις ομάδες λυκανθρώπων στον κόσμο. Ένας αριθμός 1000. Μια ολόκληρη πόλη.

Και είναι γνωστό ότι το ενενήντα τοις εκατό από αυτούς είναι άγριοι πολεμιστές, εκπαιδευμένοι να σκοτώνουν ανελέητα.

Και φυσικά, μισεί τους Rogues. Βαμπίρ και όλα τα άλλα πλάσματα. Μισεί και τις άλλες αγέλες, αλλά καθώς είναι ο βασιλιάς του συμβουλίου των λυκανθρώπων, κανείς δεν μπορεί να φέρει αντίρρηση μπροστά του και πρέπει να ανεχτεί αυτές τις άλλες αγέλες για να διατηρήσει την ειρήνη σε όλη την κοινότητα.

Η σκέψη να τον δω ποτέ με κάνει να ανατριχιάζω μερικές φορές, αλλά δεν χρειάζεται να ανησυχώ.

Η Μιράντα - η μάγισσα που ξέρω μου δίνει ένα φίλτρο που κρατά την ήδη αδύναμη αύρα μου κρυμμένη από όλους τους λυκάνθρωπους και άλλα πλάσματα.

Αλλά παίρνει ένα τεράστιο ποσό σε αντάλλαγμα μόνο για το φίλτρο για δέκα ημέρες.

Αυτός είναι ο λόγος που πρέπει να δουλέψω, να δουλέψω και να δουλέψω για να κρατηθώ στη ζωή, μόνο μέχρι να βρω το ταίρι μου.

Θα μπορούσα να πάω στους απατεώνες αν ήθελα, αλλά το θέμα είναι...

Ακόμα και οι απατεώνες δεν θέλουν έναν ενοχλητικό λυκάνθρωπο χωρίς λύκο. Δεν είμαι χρήσιμος σε κανέναν, αλλά είμαι εύκολος στόχος και οι λυκάνθρωποι θα λατρέψουν να με σκίζουν άκρο σε άκρο, ώστε να μπορούν να απαλλαγούν από κάποιον που τους χαλάει τη φήμη μεταξύ άλλων πλασμάτων.

Και ζω στην επικράτεια του Red Moon γιατί δεν έχω παρά να προστατεύσω τον εαυτό μου από τα μέλη του Red Moon pack εδώ. Κανένας άλλος λύκος ή πλάσμα δεν έρχεται ποτέ εδώ.

Είναι εύκολο Peasy.

Αλλά μόνο μέχρι να με πιάσουν κάποια μέρα. Τα μέλη της αγέλης του Red Moon pack θα με γδέρνουν ζωντανό και μετά θα μου φτιάξουν ένα χαλάκι πόρτας αν με πιάσουν - έναν άχρηστο απατεώνα χωρίς λύκο.

...Βάρβαροι πολύ, αλλά έτσι είναι.

Και πώς ξέρω για όλα αυτά; Είναι λόγω κάτι αστείου.

Δουλεύω στο Red Moon Cafe. Το μέρος ανήκει στον σύντροφο του Red Moon's Beta.

Είναι καλή αλλά μόνο για μένα, γιατί με θεωρεί άνθρωπο.

Έπιασα δουλειά εδώ γιατί πολλοί λυκάνθρωποι έρχονται εδώ κάθε μέρα. Θα είναι εύκολο να βρω το ταίρι μου μόλις κλείσω τα δεκαοκτώ, αν μείνω με κάποιο τρόπο κοντά στην κοινότητα των λυκανθρώπων.

Και επίσης, το να μένετε τόσο κοντά τους δεν τους κάνει ποτέ καχύποπτους. Δεν με προσέχουν ποτέ γιατί με βλέπουν κάθε μέρα.

Μιλούν επίσης για πράγματα - τα πράγματα για λυκάνθρωπους. Το συζητούν μεταξύ τους καθισμένοι στο μακρινό καφενείο.

Μετρούν την απόσταση τόσο μικρή γιατί με θεωρούν άνθρωπο και αμφιβάλλουν αν θα μπορέσω να ακούσω τις κρυφές συνομιλίες τους από τόσο μακριά.

Αλλά τους ακούω καθαρά. Μπορώ να τους ακούσω τόσο καλά που μερικές φορές είναι δύσκολο να μην ανατριχιάσω ακούγοντας τις βάναυσες συνομιλίες τους.

Δερμάτισέ τον ζωντανό. Σκίσε τον από άκρο σε άκρο. Ο Άλφα Βασιλιάς τον σκότωσε σήμερα. Έσκισε το κεφάλι από έναν απατεώνα. Σκότωσε δύο μέλη της αγέλης επειδή δεν τον υπάκουσαν την ίδια εβδομάδα. Άλλαξε πάλι κορίτσια. Αποφάσισε να κάνει επιδρομή σε μια αγέλη και σκότωσε κάθε μέλος εκεί. Έκανε αυτό, έκανε εκείνο, τώρα θα κάνει αυτό... Μπλα Μπλα.

...Μιλούν συχνά για τέτοια πράγματα. Αηδιαστικά πράγματα.

Και συζητούν και για ένα κορίτσι που ο Alpha King ψάχνει...Τον σύντροφό του για την ακρίβεια. Θέλει εκδίκηση από αυτό το κορίτσι. Για τι; Ποτέ δεν λένε γιατί ούτε αυτοί ξέρουν.

Απλώς ξέρουν ότι το Luna τους έχει ήδη αποφασιστεί.

Είναι η Ολίβια. Την έχω δει τριγύρω. Είναι ένα κορίτσι με μακριά μαύρα μαλλιά, πράσινα άγρια μάτια και τέλειο πρόσωπο με σώμα που όλοι ήθελαν.

Θα γίνει η Luna και ο σύντροφος του Alpha King θα σκοτωθεί μόλις βρεθεί.

Αυτό είναι βάναυσο.

Γιατί ο Alpha King θέλει να σκοτώσει τη σύντροφό του όταν μπορεί απλώς να σημαδέψει την Olivia και να απορρίψει τη σύντροφό του μόλις τη συναντήσει; Δεν το καταλαβαίνω.

Αν σκοτώσει το ταίρι του, θα τον αποδυναμώσει και δεν θα είναι ο δυνατός λύκος που είναι αυτή τη στιγμή. Τις περισσότερες φορές νιώθω άσχημα για την κοπέλα που είναι σύντροφός του. Θα υποφέρει πολύ και μετά θα πεθάνει στα χέρια του συντρόφου της.

Αυτός ο θάνατος θα είναι πιο σπαρακτικός από οτιδήποτε έχω δει ποτέ στον κόσμο των λυκανθρώπων.

Ελπίζω ο Άλφα Κινγκ να μην τη βρει ποτέ και να χαρακτηρίσει τελικά την Ολίβια ως τη Λούνα του. Μια win-win κατάσταση για όλους. Κουνώντας το κεφάλι μου, μπαίνω μέσα στο καφέ για να βρω την Ολίβια και τη Σέλβια να κάθονται στη δεξιά γωνία του καφέ.

Η Selvia είναι η ιδιοκτήτρια. Ο σύντροφος του Βήτα. Η Olivia και η Selvia είναι καλές φίλες. αλλά η προσωπικότητά τους είναι τελείως διαφορετική.

Η Σέλβια μιλάει ήρεμα και βολεύει, ενώ η Ολίβια είναι αλαζονική και ξεροκέφαλη.

Αν ήμουν η Ολίβια, θα ήμουν και εγώ τόσο αλαζονική, λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι ο Βασιλιάς Άλφα την επέλεξε από τον προορισμένο σύντροφό του.

Τι γίνεται τότε με τον σύντροφο της Ολίβια; Αραγε.

Η Ολίβια δεν θέλει ούτε το ταίρι της;

Τι το ιδιαίτερο έχει ο Alpha King που την κάνει να θέλει να εγκαταλείψει τον σύντροφό της;

Εξουσία. Ασύλληπτη δύναμη. Η απάντηση ήταν ξεκάθαρη.

«Γεια σου θαύμα!» φωνάζει η Σέλβια από τη θέση της και τα χείλη μου κουλουριάζονται για να σχηματίσουν ένα χαμόγελο.

Δεν ξέρω γιατί πάντα τους σκέφτομαι τόσο πολύ. Μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν. Δεν είναι ότι η ζωή μου θα μπλέξει ποτέ με τη δική τους.

Πάω να βρω τον σύντροφό μου και μετά θα με πάρει από εδώ. Θα βρούμε όλες τις απαντήσεις και θα χαρούμε.

Θα απαλλαγούμε από αυτήν την ηλίθια κατάρα με κάποιο τρόπο, αν είμαι πραγματικά καταραμένος.

«Καλημέρα Σέλβια!» τη χαιρετώ με ένα χαμόγελο. Επιμένει να την αποκαλώ Σέλβια ακόμα κι αν είναι το αφεντικό μου και μεγαλύτερη από εμένα. Είναι είκοσι δύο.

Ο ενθουσιασμός επέστρεψε. Γίνομαι δεκαοκτώ απόψε στις δώδεκα και ξέρω ότι θα τον βρω σύντομα. Έχω αυτό το προαίσθημα ότι θα τον βρω πιο σύντομα από όσο ελπίζω.

Ονομάζω το ένστικτο του συντρόφου μου, αλλά νιώθω την παρουσία του κοντά μου.

«Είσαι νωρίς χουν! * Μου το θυμίζει καθώς τα μάτια μου κινούνται προς το ρολόι.

Είμαι πολύ νωρίς. Η βάρδια μου ξεκινάει σε μια ώρα.

«Θα πρέπει να πάρω πρωινό τότε.» Αστειεύομαι γυρίζοντας τα μάτια μου στη Σέλβια που ακόμα μου χαμογελάει.

Ω... Μου αρέσει αυτή η γυναίκα, αλλά δεν θα μου αρέσει μόλις καταλάβει ότι είμαι απατεώνας. Ούτε θα της αρέσω.

Μπορώ να φανταστώ την Ολίβια να με κρατάει από τους ώμους μου καθώς η Σέλβια μου σκίζει το κεφάλι από τους ώμους μου αργά και οδυνηρά. Ρίγη τρέχουν στη ραχοκοκαλιά μου για άλλη μια φορά που το σκέφτομαι αυτό.

«Κρυώνεις;» Η Ολίβια σαρκάζει, με τα μάτια της να μου ουρλιάζουν ότι μισεί το πόσο αδύναμοι είναι οι άνθρωποι.

"Ναι. Κάνει πολύ κρύο σήμερα." Τρίβοντας τα χέρια μου, λέω ψέματα χωρίς κανένα δισταγμό.

Τα ψέματα και τα μυστικά με βοηθούν να μείνω ζωντανός. Δεν μου αρέσει αλλά τι επιλογή έχω; Μου αρέσει πολύ το κεφάλι μου και αγαπώ τα άκρα μου ανέπαφα.

Βγαίνοντας από τις σκέψεις μου, επικεντρώνομαι στην Ολίβια και τη βρίσκω να με κοιτάζει ήδη. Υπάρχει κάτι στα μάτια της. Δεν ξέρω τι αλλά με κάνει να νιώθω άβολα.

Πήγαινε να πάρεις πρωινό στην κουζίνα Θαύμα. Θα σε δω αργότερα. «Η Σέλβια με διατάζει αφού παρατήρησε πόσο άβολα νιώθω με τα θανατηφόρα βλέμματα της Ολίβια.

« Ευχαριστώ Selvia. «Κουνώ καταφατικά το κεφάλι και γυρίζω για να ξεφύγω από εδώ.

Καθώς περπατάω προς την κουζίνα, ακούω τη Σέλβια να λέει στην Ολίβια.*Σταμάτα Ολίβια. Είναι απλά ένας άνθρωπος. Την τρομάζεις με αυτά τα ανατριχιαστικά βλέμματα».

"Σας λέω ότι υπάρχει κάτι κακό με αυτό το κορίτσι. Προσπάθησα να την αναγκάσω μόλις τώρα, αλλά δεν πέτυχε." Η Ολίβια σφυρίζει στη Σέλβια και τα μάτια μου πλανιάζουν.

Σκατά!

Ξέχασα να αναφέρω ότι η Olivia είναι υβριδικό σωστά;

Ο πατέρας της είναι βαμπίρ - ο πιο δυνατός εκεί έξω και η μητέρα της είναι λυκάνθρωπος.

Ποτέ δεν πίστευα ότι θα προσπαθήσει να με αναγκάσει. Σκατά! γάμησα.

« Δεν μπορούσες να την αναγκάσεις; * Είναι ξεκάθαρη η έκπληξη στη φωνή της Σέλβια καθώς ρωτά την Ολίβια.

Μπορώ να φανταστώ τις εκφράσεις τους αυτή τη στιγμή και αυτό με ζαλίζει.

« Ίσως απλά έχει μια ισχυρή λαβή στο μυαλό της. Ξέρεις ότι είναι επίσης δυνατό. «Η Σέλβια προτείνει με χαμηλό τόνο.

Ένας αναστεναγμός ξεφεύγει από τα χείλη μου με την εξήγησή της. Ευχαριστώ Moon Goddess. Τουλάχιστον η Selvia δεν αγοράζει ό,τι προσπαθεί να υπονοήσει η Olivia.

"Έχει ισχυρή νοοτροπία; Σοβαρά; Η καρδιά της χτυπά ακόμα πιο γρήγορα από ό,τι συνήθως. Ανεβάζει ταχύτητα ακριβώς τη στιγμή που σου μιλάω. Είναι σαν να ακούει για τι μιλάμε." Η Olivia σαρκάζει και εγώ βρίζω τον εαυτό μου.

Σκατά! Γάμησα για δεύτερη φορά.

Πώς μπορώ να κάνω την καρδιά μου να χτυπά αργά όταν φοβάμαι!

Τοποθετώντας το χέρι μου στα πλαϊνά του νεροχύτη της κουζίνας, τους ακούω να μιλάνε περαιτέρω.

« Τι υπονοείς;» ρωτάει η Σέλβια, αλλά ο τόνος της αλλάζει. Παίρνει την Ολίβια στα σοβαρά τώρα.

«Νομίζω ότι είναι απατεώνας που κρύβει το άρωμά της με κάποιο φίλτρο μάγισσας.» δηλώνει η Ολίβια και καταλήγω να χαμογελάω.

Σας αρέσει σοβαρά; Έπρεπε να καταλήξει σε αυτό το συμπέρασμα σήμερα;

Δούλεψα σε αυτό το καφέ για έναν ολόκληρο χρόνο, αλλά η Ολίβια δεν υποψιάστηκε ποτέ τίποτα. Κανένας λυκάνθρωπος δεν το έκανε.

Ακόμα και το πακέτο Beta of Red Moon - ο Xavier δεν με υποψιάστηκε ποτέ, αλλά τώρα αυτό το Hybrid κορίτσι άρχισε να με υποπτεύεται.

Η Olivia είναι σίγουρα έξυπνη, αλλά ο εγκέφαλός της άρχισε να λειτουργεί σε πολύ λάθος στιγμή.

Ή ίσως, η κατάρα μου λειτουργεί ξανά. Υποτίθεται ότι είμαι πάντα σε απόγνωση.

Ευτυχία, Ειρήνη, Αγάπη, Αρμονία.

Όλα αυτά δεν είναι για μένα, όπως είπε ο χρησμός όταν ήρθε στο μπουλούκι μας.

« Ας δοκιμάσουμε τη ηλίθια θεωρία σας, λοιπόν.» Η Σέλβια στενάζει, με καθαρό εκνευρισμό στη φωνή της.

Ίσως, είναι σίγουρη ότι δεν είμαι λυκάνθρωπος ή ίσως και αυτή να με υποπτεύεται και να θέλει να μάθει αν είμαι πραγματικά λυκάνθρωπος.

Τα αυτιά μου φουντώνουν καθώς αναρωτιέμαι τι θα μου κάνουν για να μάθω αν είμαι λυκάνθρωπος ή όχι.

"Μα πώς; Πρότεινε κάτι." Η Σέλβια αναστενάζει, χωρίς να ξέρει πώς να το κάνει.

Αλλά τα λόγια που λέει στη συνέχεια η Ολίβια με κάνουν να θέλω να φύγω από εδώ.

«Ας της δώσουμε λίγο λυκόπανο».