Rozdział 2

Pięć lat później, na międzynarodowym lotnisku Dellmoor, Arissa odetchnęła głęboko i wciągnęła znajome powietrze tego miejsca.

Jej przenikliwe spojrzenie ukryte za okularami przeciwsłonecznymi osłaniało gwarny tłum, a ona sama oddawała się typowej dla tego kraju żywiołowości.

Wróciła.

Choć w połowie zacieniona przez okulary przeciwsłoneczne, które miała na sobie, jej delikatna cera wyglądała niezwykle oszałamiająco. Obserwatorzy ledwo mogli oderwać od niej wzrok.

W końcu piękności są po to, by je podziwiać. To brzmiało prawdziwie dla obserwatorów w każdym wieku i każdej płci. Jednak tym, co przyciągało wzrok bardziej niż kobieta, była czwórka małych dzieci drepczących obok niej.

Każdy z nich dźwigał na ramionach plecak w różnych kolorach z nadrukami z kreskówek, ciągnąc w ręku małą walizkę. Co więcej, wszyscy mieli na sobie pasujące stroje do swojej matki — połączenie czarnych koszulek, dżinsów i białych trampek, wyglądając prosto, ale szykownie.

Brązowe berety podkreślały ich wyraziste oczy i delikatne rysy twarzy, co wzbudzało podziw wśród gapiów.

Co ciekawe, ich miny wyrażały jednocześnie nonszalancję, naiwność, zachwyt i ciekawość, gdy każdy z nich rozglądał się i trawił swoje otoczenie. Ich dorosłe maniery były szczególnie intrygujące dla obserwatorów.

„ Wow! Czworaczki! Jakie śliczne dzieci!”

„Jestem taka zazdrosna o ich mamę, że ma takie urocze dzieci. To musi być świetna zabawa chodzić z nimi na zakupy!”

„ Wszyscy są obdarzeni wspaniałym wyglądem! Bez wątpienia chichotałbym w snach, gdybym został obdarzony tymi pięknymi dziećmi!”

„ To nie są gwiazdy, prawda? Ta kobieta jest taka elegancka i ładna. Zdecydowanie się wyróżnia.”

„ Cicho, co ty wiesz? Ona nie dorównuje Dani. Moja Dani jest najatrakcyjniejszą kobietą na świecie!”

Te okrzyki nie były niczym nowym dla Arissy. Spotkała się z niezliczoną ilością takich epizodów, gdy byli za granicą. Kiedykolwiek wychodziła z dziećmi, natychmiast stawały się one centrum uwagi.

Nadal prowadziła czwórkę dzieci w stronę wyjścia. Odwracając się, by policzyć głowy, powiedziała: „Kochani, trzymajcie się blisko. Nie zostańcie w tyle”.

Dzieci szły za nią w jednym szeregu jak szeleszczący ogon. Dla wszystkich obecnych był to rozgrzewający serce widok.

Większość gapiów wyciągnęła telefony i zaczęła robić zdjęcia. Niektórzy nawet nagrywali i wrzucali je na platformy udostępniania filmów, nadając im chwytliwe tytuły z jednomyślnym naciskiem na czworaczki. Te filmy szybko stały się wirusowe i zebrały mnóstwo polubień.

„Mamo, mamo!” Czworaczki posłusznie podążały za Arissą, opuszczając brzegi beretów, gdy gapie robili im zdjęcia.

Najmłodsza z czworaczków, Jesse York, była najbardziej nieśmiała ze wszystkich. Ponieważ była pierwszy raz na tak zatłoczonym lotnisku, nerwowo chwyciła brzeg bluzki mamy i potulnie wyszeptała: „Mamo, wszyscy na nas patrzą. Oni też robią nam zdjęcia!”

„ Wszystko w porządku.” Arissa od czasu do czasu odwracała się, żeby sprawdzić, czy żadne z dzieci nie zginęło.

„ Nie bój się. Jesteśmy po prostu tak przystojni, że ludzie nie mogą powstrzymać się od robienia nam zdjęć!” – zauważył Jasper York, trzeci z czworaczków, który maszerował za Jessem. Będąc najbardziej narcystycznym z rodzeństwa, odważnie uśmiechnął się do dorosłych robiących im zdjęcia.

„ To naruszenie naszych praw do portretu!” Zachary York zmarszczył brwi. Jako najstarszy brat maszerował ostatni w szeregu i pomagał pilnować rodzeństwa.

„Wszystko w porządku, dopóki nie robią nic złego. Po prostu nas lubią, to wszystko!” Arissa nie tylko była przyzwyczajona do ludzkiej uwagi, ale wiedziała również, że gapiący się będą im ukradkiem robić zdjęcia, nawet jeśli zostaną poproszeni o zatrzymanie się. Otwarty umysł ułatwiał sprawy, tak jak robiła zdjęcia przyjemnych krajobrazów i ludzi, tylko po to, by móc ich później podziwiać.

Zachary jednak myślał inaczej. Trzymał gapiów z daleka i był urażony niechcianą uwagą. „Przestań robić zdjęcia! Mój brat się boi!”

„ Nie umieszczaj ich na zdjęciach. Po prostu rób zdjęcia mnie!” Jasper uśmiechnął się i przybrał kilka wymyślnych póz.

Na słowa Jaspera tłum, który właśnie odłożył telefony po sprzeciwie Zachary'ego, zaczął znowu robić zdjęcia. „Jak cudownie! Dzieciaki, jesteście takie śliczne! Uczyniłyście mój dzień lepszym!”

„ Dzieciaki, czy wy jesteście czworaczkami? Wyglądacie podobnie i jesteście niezwykle czarujący! Czy mogę zrobić sobie zdjęcie ze wszystkimi z was?”