Rozdział 103

Punkt widzenia Bailey'a

Robiło się późno, ciemno i wiedziałam, że moi rodzice nie muszą się teraz martwić o kolejne dziecko. Wyciągnęłam telefon i napisałam mamie, że wszystko u mnie w porządku i że za chwilę będę w domu. Moje oczy wyłapały ich liczne nieodebrane połączenia i ugryzłam się w wargę, mając nadzieję, że nie zmartwiłam ich za bardzo.

Otrzymałam też inne nieodebrane połączenia od Kaleba i Mirabelli, ale nie mogłam się zmusić, żeby odpisać. Nie byłam pewna, jak mogłabym im powiedzieć, że moje życie się rozpada. Że jeśli moja siostra cierpi, to znaczy, że ja też cierpię.