Rozdział 541

Trzeba przyznać, że Aiyana wcale nie wydawała się osądzać. Jej czarne oczy, bystre i czujne, były wpatrzone w moją twarz, gdy słuchała. Następnie odchyliła się, elegancko skrzyżowała nogi i powiedziała:

„To prawda.”

Mrugnęłam i zapytałam: