Rozdział 199

Prozerpina

Spojrzałem na mężczyznę z pewnym niepokojem; Lucien nigdy o nim nie wspominał, ale Danielle opowiedziała mi o sadystycznym potworze, który stał przede mną z uśmieszkiem.

Inny mężczyzna wszedł do pokoju za nim i poczułam, jak skóra mi cierpi. Był mocno opalony, jego ogolona głowa lśniła, a jego małe oczy były zimne, jak odłamki szkła. Poczułam dziwne uczucie, gdy stał w drzwiach, jego potężne ramiona wybrzuszały się, gdy je skrzyżował. Jego oczy były skierowane na mnie, nie mrugające, małe i bez wyrazu. Nie było w nich triumfu, nie było pożądania, ale instynktownie wiedziałam, że był to człowiek, który zabiłby bez wyrzutów sumienia.