Κεφάλαιο 29 Είκοσι εννέα

Το POV της Λόλας

Ξύπνησα από έντονους πόνους στο στομάχι μου και θέλησα να μην κλάψω. Έπρεπε να σταματήσω να κλαίω σε κάθε μικρή ταλαιπωρία. Κοίταξα έξω από το παράθυρο και είδα το φως του ήλιου να τρέχει μέσα. Αναρωτιέμαι πόσο καιρό ήμουν έξω.

Ήθελα να σηκωθώ, αλλά ένιωθα ότι δέκα χιλιάδες βελόνες τρυπούσαν τις αρθρώσεις μου. Ήμουν τόσο αδύναμος και μου πήρε λίγο χρόνο για να μπορέσω να καθίσω.